Benjamin overleefde stoeptegel-aanval: 'Ik mag God bedanken dat ik er nog ben'

Ruim 8 maanden na de laffe aanval waarbij Benjamin een stoeptegel op zijn hoofd kreeg gegooid en in het ziekenhuis belandde, staat hij er nu heel anders voor. Ondanks dat hij nog veel vragen heeft over die bewuste avond, durft hij met optimisme naar de toekomst te kijken. "Het gaat nu weer goed met mij, maar ik mag God op mijn blote knieën bedanken dat ik er nog ben. Het had heel anders af kunnen lopen."

Benjamin neemt ons mee terug naar die bewuste nacht. In de nacht van 4 op 5 november besluit hij te overnachten bij het Maritiem Museum in Rotterdam, omdat zijn slaapadres voor die avond onverwachts wegviel. Hij mist de laatste trein naar huis en zit vervolgens ‘vast’. Benjamin is eerder dakloos geweest en kent meerdere plekjes waar je rustig en ongestoord kunt slapen. "Daar is nooit wat gebeurd, dus die nacht ging ik daar ook gewoon liggen", vertelt hij.

Zwart gat

Maar deze nacht liep anders. Op camerabeelden is te zien hoe verdachte Levis E. met een stoeptegel op een slapende Benjamin afloopt. Hij stopt voor hem, tilt de steen boven zijn hoofd en gooit die vervolgens vol op het hoofd van Benjamin. Het slachtoffer wordt pas in de vroege ochtend gevonden door een beveiliger van het museum, die belt direct 112. Hij wordt naar het ziekenhuis gebracht ligt twee weken in coma. Hij breekt onder andere meerdere botten in zijn gezicht.

Wat er na de klap gebeurde, weet Benjamin niet meer. "Ik weet nog dat ik ging slapen en dat ik daarna wakker werd in het ziekenhuis." Zijn eerste gedachte: "Wat doe ik hier? Ik wil hier weg." Maar dat kon niet. "Ik zag mijn zus en zusje naast mijn bed zitten. Zij moesten mij uitleggen wat er was gebeurd. Het klonk als een onwaarschijnlijk verhaal, tot ik de beelden zag. Ik geloofde eerst niet dat ik het was die daarop te zien was."

Geen antwoorden

Toen hij de inmiddels bekende beelden voor het eerst zag, schrok hij. "Wat een klootzak, wie doet nou zoiets bij een ander mens." Een antwoord op die vraag verwacht hij niet snel. De dader werd kort na de aanval gearresteerd in Zuid-Frankrijk. Daar wordt hij ook verdacht van andere zware geweldsmisdrijven, waaronder dodelijk geweld met een betonblok waarbij een dakloze man om het leven kwam.

Benjamin volgt de zaak, die in Frankrijk verder wordt afgehandeld, op de voet. "Hij laat volgens de politie daar nu ook niets los over het waarom. Die vraag ga ik ook niet beantwoord krijgen. Ik gok dat hij niet helemaal goed is en dat hij behandeld moet worden."

Kasplantje of dood

Benjamin moest maanden revalideren om weer te komen waar hij nu is. Naast wat littekens, zicht- en spraakproblemen, hield hij er gelukkig niets ernstigers aan over. "Ik stotter sindsdien meer en het zicht aan mijn linkeroog is niet helemaal goed. Maar op het eerste gezicht zie je er niets meer van."

Vooral de traumabehandeling en de steun van zijn zusje waren belangrijk. "Dat heeft mij een beetje rust gebracht. Daardoor heb ik het een plek kunnen geven. Zelfs na het zien van de beelden kon ik mezelf niet wijs maken dat mij dit was overkomen. De behandeling heeft daar echt bij geholpen."

De afgelopen tijd heeft hij vaak gedacht aan wat er allemaal had kunnen gebeuren. "Ik had ook als een kasplantje kunnen eindigen of, nog erger: dood." Want dat laatste overkwam een ander slachtoffer van dezelfde dader. "Dat doet mij wel wat."

Hartverwarmend

Benjamin vindt het hartverwarmend dat zoveel mensen met hem mee hebben geleefd toen hij in het ziekenhuis lag. "Heel lief, heel mooi", zegt hij. Ook de inzamelingsactie die voor hem werd opgezet, vindt hij nog steeds bizar. Meer dan 35.000 euro werd ingezameld om de extra zorgkosten te dekken. Dat geld maakte volgens zijn zus Amy een groot verschil in zijn herstel. "Dat zoveel mensen aan mij hebben gedacht en geld hebben gedoneerd, echt heel aardig", vertelt Benjamin verder.

Ook heeft het voorval een onverwacht positieve wending gekregen: vóór de aanval spraken Benjamin en zijn zus Amy elkaar al jaren niet meer. Door een ruzie in het verleden meden ze elkaar liever. "We hebben nu echt weer een leuke broer-zus-band opgebouwd", vertelt Amy. "Dat is echt mooi."

Broer en zus kijken nu ook weer samen naar de toekomst. Benjamin wil graag weer als hovenier aan de slag en droomt van een eigen stek. "Wel begeleid wonen, zodat ik altijd hulp kan krijgen als dat nodig is." Amy hoopt in de toekomst voor haar broer te kunnen zorgen. "Als ik ooit rijk word, bouw ik een huisje voor hem bij mij in de buurt."