Kind dat in gewelddadig pleeggezin Vlaardingen zat doet verhaal: 'Was de hel'

Niet alleen staan pleegouders Johnny van den B. en Daisy W. uit Vlaardingen terecht vanwege de mishandeling van een meisje (11), maar ook vanwege gewelddadigheden tegen twee Syrische broertjes. Ook zij verbleven een tijd in het pleeggezin. Vrijdag deden een van hen en hun biologische moeder hun verhaal in de rechtbank.

De twee jongens zouden zijn geschopt en geslagen toen ze pas 11 en 5 jaar oud waren. Volgens het Openbaar Ministerie kregen ze zelfs brandende sigaretten en een krukje naar zich toegegooid. De oudste moest naakt in een hondenhok slapen en kreeg straf als hij niet goed genoeg Nederlands sprak.

Lees ook:

Rechtszaak pleegmeisje is 'emotionele achtbaan' voor familie: 'Heel heftig'

'Het was de hel'

"Het was de hel en een vreselijke tijd voor mij en mijn broertje. Ik heb me machteloos gevoeld", begint Slachtofferhulp namens een van de broertjes te vertellen. "Ik moest alles ondergaan en toekijken naar wat ze mijn broertje aandeden, maar ik kon niks doen. Ik was te klein en te jong."

Ook de biologische moeder deed haar verhaal via Slachtofferhulp. "Mijn kinderen kwamen terecht op een plek waar ze littekens hebben opgelopen op hun lijf, maar vooral op hun ziel." Toen ze voor het eerst met Daisy sprak, leek ze lief en vriendelijk. "Maar dat contact veranderde snel."

Liegen tegen hun moeder

Een week later hadden ze een afspraak om te videobellen. Volgens de moeder sloeg de toon van Daisy toen helemaal om. In de gesprekken daarna moesten de jongens dingen zeggen die niet waar waren, vertelt het broertje.

"We moesten zeggen dat we niet terug wilden naar mama en dat mama slechte dingen had gedaan. Het was niet waar en ik wilde wél graag terug." Volgens hem hield Daisy het contact met hun moeder op afstand. "Ik zag dat mijn kinderen bang waren en maakte me zorgen. Ik kreeg foto’s meer en geen appjes. Als ik haar belde, nam ze niet op."

Lees ook:

Moeder mishandeld meisje verlaat huilend rechtszaal: 'Jullie zijn monsters'

Medewerkers van de pleegzorg vroegen hoe het met de jongens ging. "Ik durfde niet het eerlijke verhaal te vertellen", vertelt het broertje. Uiteindelijk deed hij dat toch, nadat hem was beloofd dat hij niet terug hoefde naar de pleegouders. "Mijn zoon vertelde over de mishandelingen, over de verwaarlozing en over het hondenhok", vertelt de biologische moeder.

's Nachts lichtje aan

Daarna werden de jongens uit het gezin gehaald. Inmiddels wonen ze weer bij hun biologische moeder. "Beide jongens zijn bang in het donker, ze durven 's nachts niet alleen uit bed. Er brandt altijd een lichtje in huis. Ik sta elke nacht op om met hen naar de badkamer te gaan."

De biologische moeder hoopt op gerechtigheid. "Ik zie de pijn en het verdriet van mijn kinderen. Door de mishandelingen, de vernederingen en de verwaarlozing", zegt ze. "Ik hoop op een zeer zware straf. Dat zal het leed van mijn kinderen en mij niet verzachten, en ook voor het meisje is het te laat, maar dit mag nooit meer gebeuren."