Moeder mishandeld meisje verlaat huilend rechtszaal: 'Jullie zijn monsters'

"Vandaag sta ik hier als moeder. Een moeder die haar kleine meisjes niet heeft kunnen beschermen tegen onvoorstelbaar leed." Zo begon de biologische moeder van de pleegmeisjes die in een gewelddadig gezin terechtkwamen in Vlaardingen haar slachtofferverklaring vrijdag in de rechtbank. Een van de meisjes raakte zwaargewond.

Het is de tweede dag van de zaak tegen pleegouders Johnny van den B. en Daisy W. Donderdag kwamen al gruwelijke details naar boven over hoe de pleegouders de kinderen, en dan met name het zwaargewonde meisje, behandelden.

Lees ook:

Pleegmeisje (11) met handboeien en ketting vastgemaakt aan trap van stapelbed

'Mijn kleine meid'

"Hoe kun je vrede vinden, als je weet wat mijn kinderen hebben moeten doorstaan?" Ze slikt haar tranen weg als ze zich als eerste richt op de rechters. "Mijn kleine meid werd opgesloten in een kooi die onder stroom stond. Zij verdiende veiligheid, liefde en warmte, maar kreeg marteling, honger en kou."

Het meisje werd vanaf haar 10e zo zwaar mishandeld dat ze nu de rest van haar leven zorg nodig heeft. "Zij, de mensen die dit hebben gedaan, kunnen zitten, liggen. Maar mijn kleine meisje moest dagenlang staan zonder te kunnen bewegen. Zij dragen kleding, maar mijn meisjes werden vernederd, geslagen, ontmenselijkt. Zij kunnen naar het toilet, maar mijn meisjes werd dat recht ontnomen."

Ze vraagt de rechter niet om wraak, maar "om rechtvaardigheid en recht. Een straf die recht doet aan wat mijn kleine meiden is aangedaan."

'Monsters'

Dan richt ze zich tot de verdachten. "Monsters zijn jullie. Jullie hebben de levens van mijn kinderen kapotgemaakt. Hun toekomst is niet meer wat het zijn moest", zegt ze rauw. "Alle gekleurde kindjes die bij jullie waren, zitten vol met littekens en trauma's."

"Wat hebben mijn kinderen jullie gedaan dat zij dit überhaupt verdienden?", vraagt ze zich af. "3,5 jaar hebben jullie van ons leven een hel gemaakt. En nog steeds moeten wij in de toekomst leven met jullie. Want wat jullie hebben gedaan, is blijvend." De biologische moeder benadrukte dat haar dochters "nooit vergeten mogen worden". "Wat hen is overkomen, mag nooit meer gebeuren. Bij geen enkel kind."

Ze wenst hen tot slot "het slechtste van het slechtste" toe. Daarna loopt ze huilend de rechtbank uit, ziet een verslaggever van Hart van Nederland die ter plaatse is. De verdachten kijken voor zich uit. Uiteindelijk zegt de pleegvader: "Ik wil er heel veel op zeggen, maar ik doe het niet. De woorden doen mij pijn, maar dit zet wel de toon."