De klap van de Tarwekamp dreunt jaar later nog altijd na: 'Nog steeds nachtmerries'

De explosie in Tarwekamp is aankomend weekend een jaar geleden. Met 200 liter benzine werd er een afgesloten ruimte tot ontploffing gebracht. Hierdoor zijn er zes mensen om het leven gekomen en zijn er vijf woningen ingestort.

Aankomend weekend wordt deze dramatische ontploffing aan de Tarwekamp herdacht. De schade is nog steeds voelbaar bij de nabestaanden. "Ik voel me nog steeds niet prettig" , vertelt Lyke Burger, wiens huis het zwaarst werd getroffen na de explosie.

De herdenking is volgens de gemeente bedoeld "voor iedereen die wil stilstaan bij de verschrikkelijke gebeurtenissen van vorig jaar, die de slachtoffers wil herdenken en die troost wil vinden in verbondenheid". Een deel van de Tarwekamp zelf is op 7 december afgesloten voor verkeer, "om ruimte en rust te creëren voor waardige, individuele herdenking". Voor Hart van Nederland halen mensen herinneringen op aan de vreselijke dag van destijds.

Heftige sloopwerkzaamheden

Jan Knijnenburg, de eigenaar van het bedrijf dat werd ingezet voor de sloopwerkzaamheden, vertelt aan Hart van Nederland dat het niet fijn was toen hij een jaar geleden te horen kreeg dat er een grote kraan moest worden gebracht; dat betekent dat het een heel heftige situatie is geweest. "We moesten voorzichtig doen, aangezien er nog mensen onder het puin lagen."

Een machinist van Knijnenburg zag een hand bewegen en heeft vervolgens heel voorzichtig het puin eruit gehaald. "Het was heftig en veel werk voor Knijnenburg. De instelling van het sloopbedrijf was dat het 'gewoon' werk was, maar het doet zeker iets met je", vertelt Knijnenburg aan Hart van Nederland. Vanuit de organisatie is er aangeboden om het erover te hebben, zodat iedereen zijn verhaal kwijt kan.

'Gewoon vuurwerk?'

Juliëtte Paiga, die tegenover het Tarwekamp woont, was als een van de eerste bewoners ter plaatse om mensen te helpen. "Ik was al wakker toen ik een lichte knal hoorde. Even later volgde de eerste harde klap. Ik keek uit het raam en zag rook en brand achter de appartementen. Ik wist dat daar de auto’s geparkeerd stonden. In eerste instantie dacht ik dat het misschien gewoon vuurwerk was", herinnert ze zich nog.

"Toen ik naar buiten wilde gaan om te kijken, hoorde ik een nog hardere knal. Ik hoorde mensen schreeuwen, en iedereen stond inmiddels buiten. Op dat moment was het gebouw nog niet ingestort, en ik dacht alleen maar dat ik iets moest doen. Ik hoorde kinderen schreeuwen en om hulp roepen", vertelt Juliëtte die in paniek zonder telefoon naar buiten rende. Daar trof ze brandweer. Ze zag dat er uiteindelijk zes mensen onder wie een kind dat ze dus hoorde schreeuwen.

'Schrik nog van elke knal'

Ze parkeerde altijd haar auto op dat parkeerterrein aan de Tarwekamp en maakte altijd een praatje met de mensen. Ze was niet close met hen. In het begin had ze het erg moeilijk met het verwerken van deze heftige gebeurtenis. Ze heeft traumatherapie gehad, dat heeft haar op de lange termijn geholpen, maar vooral de eerste maand was heftig en zwaar voor Juliëtte.

"Je weet niet wat je overkomt," vertelt ze. "Nu schrik ik in december nog steeds van elke knal." Ze heeft ook de Bijlmerramp meegemaakt. Ze zegt dan ook dat het heel veel trauma is en dat deze explosie op de Tarwekamp een enorme impact heeft op iedereen.

De hoofdverdachte zei in maart dit jaar spijt te hebben van de aanslag:

1:43

Hoofdverdachte zegt spijt te hebben van aanslag Tarwekamp: 'Hoop dat nabestaanden mij vergeven'

'Ik heb nog nachtmerries'

Lyke Burger vertelt tegen Hart van Nederland dat ze zich een jaar na de explosie nog steeds niet prettig voelt. Ze zegt dat de nasleep ongelofelijk zwaar is. “Je moet met alles rekening houden: de financiën, de spullen die tijdelijk in Rotterdam zijn opgeslagen en allemaal weer terug moeten, en het opknappen van mijn woning kost enorm veel geld," vertelt ze tegen Hart van Nederland.

Op het gebied van hulpverlening was er weinig beschikbaar op korte termijn. Zelf heeft ze EMDR-therapie gekregen; dat is een therapievorm die helpt om de emotionele lading van traumatische ervaringen te verminderen. "Het is heel effectief om dingen opnieuw te beleven en uit je achterhoofd te halen," vertelt ze.

Daarnaast heeft ze ook nog gesprekken met haar psycholoog. Ondanks de hulp heeft ze nog steeds nachtmerries en is slapen elke nacht een opgave. In maart of april 2026 verwacht ze weer in haar woning te kunnen. Er zit nu één huis tussen dat nog niet klaar is.

Tot die tijd blijft ze in de studio die ze gehuurd heeft. "Het is één grote ruimte om te wonen en te slapen, maar ik ben er blij mee. Het is opgeknapt en prettig om in te zijn. Ik denk er zelfs aan om er voorlopig te blijven."

Ze weet nog niet hoe het zal voelen om weer terug te gaan naar haar woning aan de Tarwekamp. "Ik zie wel wanneer het zover is." In de tussentijd houdt Burger zichzelf bezig en doet ze leuke dingen, zoals zingen in een koor. "Dat helpt enorm, en ik heb lieve mensen om me heen."

Ze vertelt daarnaast dat haar zussen kort na elkaar zijn overleden, waardoor alles nóg zwaarder voelde. "Het is nog steeds wennen," legt ze uit.