Jaarlijks zijn bijna 1,3 miljoen Nederlanders slachtoffer van huiselijk geweld. Daarom start de Rijksoverheid maandag een campagne met een boodschap aan omstanders: kom in actie als je denkt dat iemand zich in een onveilige thuissituatie bevindt. Ga het gesprek aan."Het begon met een schop tegen mijn enkel. Toen kwam het schreeuwen, duwen of vastpakken. Het eindigde met botbreuken", vertelt Rachelle. Aan het eind van haar tienerjaren kreeg zij een relatie met een man die vijftien jaar ouder was. Een militair. In het begin was alles goed, "maar langzaam deed geweld zijn intrede." Jarenlang wordt het geweld steeds erger, totdat Diana Rachelle te hulp schiet. Zij en haar man waren bevriend met Rachelle en haar man. "Ik voelde dat er iets mis was", vertelt Diana aan Hart van Nederland. "Als ik vroeg wat er aan de hand was omdat ik signalen zag - blauwe plekken, een gebroken pols - dan zei ze: 'Ik ben van de trap gevallen.'" Rachelle verbergt lange tijd hoe het echt zit. Tot ze niet meer kan. Ze is Diana en haar man altijd dankbaar dat ze er voor haar waren. "Ik denk dat ik nog bij hem was geweest, heel eerlijk."Blijven vragen "Eén keer in de week was hij bij ons", vertelt Diana over de ex van Rachelle. "Hij deed de kinderen in bad. Hij was hartstikke aardig. Ik zocht het absoluut niet achter hem. Mijn man ook niet." Totdat de mannen in een café zitten en zijn goede vriend ineens gewelddadig wordt. Vanaf dat moment kijken ze anders naar hem. "En bij Rachelle zag ik signalen", legt Diana uit. "Het was ook een onderbuikgevoel. Ze is heel spontaan en open. Maar ze werd heel stil en verlegen, ze keek me niet meer aan. Toen had ze een gebroken pols." Ze vraagt haar vriendin meerdere malen wat er aan de hand is. Maar Rachelle laat niks los. "Na de eerste keer dacht ik dat het eenmalig was. Dat het niet altijd zo zou zijn", vertelt Rachelle. "En de tijd die we erna samen hadden, was heel prettig. Maar dan gebeurt het opnieuw. Eigenlijk verleg je telkens je eigen grenzen." Haar ex was dominant. "Ik kon er zelf niet uitkomen. Je raakt jezelf kwijt, je weet niet wie je bent. Ik wilde altijd voorkomen dat hij zou uitbarsten. Ik was altijd op zoek naar triggers om het gemoedelijk te houden. Ik wist niet eens meer welke kleding ik zelf leuk vond of wat mijn lievelingskleur was."Let op elkaar "Je wilt graag iemand helpen, maar ze durfde het zelf niet. Ze wilde op dat moment niet geholpen worden", zegt Diana. "Maar ik wilde haar vertrouwen geven. Zeggen: 'Ik ben er voor je, dag en nacht. En mijn man ook." Zelfs als Rachelle en haar man verhuizen, blijft Diana haar bellen en vragen hoe het gaat. "Er komt een moment dat je leert vertrouwen op de woorden die ze uitspreken", zegt Rachelle. "Op een avond heb ik gebeld en gezegd: 'Help, kun je me komen halen? Het gaat niet meer.'" Diana's man komt meteen naar haar huis. "Voor mijn gevoel was hij er met een minuut. Hij heeft toen heel snel mij en mijn zoon weggehaald. Ik ben nooit meer terug geweest."En dat is wat de campagne van de overheid duidelijk wil maken. "Let op elkaar. Maak jij je zorgen om iemand? Blijf er niet mee rondlopen. En zoek contact met de persoon van wie jij vermoedt dat ze slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Check hoe het gaat en deel je zorgen."Gesprek beginnenVoor veel mensen is het niet makkelijk om zo'n gesprek te beginnen. Ook in Rachelle's omgeving waren er mensen die haar niet te hulp schoten. "Ik stond een paar keer op straat in mijn pyjama op blote voeten. Mijn buren zagen me staan, maar hebben er niks mee gedaan." Staatssecretaris Van Ooijen benadrukt dat mensen hulp kunnen zoeken bij het beginnen van zo'n gesprek. "Voordat je het gesprek met iemand aangaat, kun je bij Veilig Thuis bijvoorbeeld zoeken hoe je zo'n gesprek aan gaat." Zo is er nu ook: ikvermoedhuiselijkgeweld.nl.