Bijzonder: heel dorp leert gebarentaal voor Gijs (4) uit Hengevelde

In Hengevelde zorgt één kleine jongen voor een groot gebaar. De 4-jarige Gijs Bloemen, geboren en getogen in het dorp, heeft een gehoorbeperking en communiceert via gebarentaal. Zijn moeder, Anouk Doeschot, had één grote wens: dat haar zoon zich écht onderdeel zou voelen van de gemeenschap. Die wens hing ze vorig jaar in de lokale wensboom. Wat er daarna gebeurde, had ze nooit durven dromen.

"We willen dat Gijs zich thuis voelt in zijn omgeving", vertelt moeder Anouk Doeschot. "Hij gaat hier naar school, speelt hier met vriendjes, komt in de supermarkt en op het voetbalveld. Dan is het belangrijk dat mensen hem begrijpen." Daarom hing de moeder vorig jaar een wens in de wensboom met de wens om door het dorp gehoord te worden. Die wens werd opgepakt door de wensboomcommissie, die er direct mee aan de slag ging.

Van wens naar dorpse beweging

Vrijwilliger Esther Schonenborg herinnert zich het moment nog goed. "Dit was dé wens van het jaar", zegt ze. "Wij hoefden er niet lang over na te denken. We wisten: hier moeten we iets mee. Als commissie hebben we de organisatie gefaciliteerd en de gebarendocent van Gijs benaderd. Dat gaf het initiatief meteen een vliegende start."

Al snel bleek dat de wens van Anouk een snaar raakte bij de inwoners. Op school werd meerdere dagen lesgegeven door een gebarendocent. Leerkrachten leerden basisgebaren, klasgenootjes oefenden samen met Gijs, en ook ouders werden erbij betrokken. Maar het bleef niet bij school. Anouk en haar familie organiseerden twee informatieavonden voor mensen die dicht bij Gijs staan: vrienden, buren, ondernemers en vaste gezichten in het dorp. Ook de voetbalcoaches en de taxichauffeur kwamen langs. In totaal bezochten zo'n tachtig mensen de bijeenkomsten.

In het dorp groeide het enthousiasme. Zelfs de lokale oliebollenkraam deed mee. Jacqueline Everink, die er werkt, was meteen om. "Ik vind gebarentaal te gek", zegt ze stralend. "Mijn dochter is zelf slechthorend, dus ik voelde meteen verbinding. En Gijs… ja, die kan gewoon niet communiceren als je geen gebarentaal kent. Dan sluit je hem buiten zonder dat je dat wilt. Dat vond ik zo’n naar idee."

Moeder Anouk ziet de impact dagelijks. "Voor zijn ontwikkeling is dit zó belangrijk. Hij voelt zich gehoord en gezien. Precies wat we hoopten." In Hengevelde is gebarentaal inmiddels bijna net zo normaal als een groet op straat. Kinderen maken vrolijk gebaren naar Gijs op het schoolplein, en in de winkel wordt zijn favoriete snack besteld met een simpel handgebaar.