Persoonlijke verhalen
15 mrt 2025, 23:00
Tachtig jaar na dato herdenkt Rotterdam de slachtoffers van de 'laatste bom' op de stad. Een inslag die op 18 maart 1945 een huizenblok in de wijk Bergpolder volledig verwoestte en 34 levens eiste. Voor de broers Ben en Jos Verweij is het een dag vol herinneringen. Ze overleefden de klap als jonge kinderen, maar verloren hun ouders, broers en zussen.
Ben was bijna zes jaar oud toen de bom insloeg. "Ik werd wakker onder het puin. Ik kan me de klap niet herinneren, ik heb niets gehoord. Ik was waarschijnlijk bewusteloos geraakt", vertelt hij. Hij lag samen met zijn 3-jarige broertje Jos in een opklapbed dat door de inslag met muur en al in het trapgat was gevallen. "Daarom hebben we het waarschijnlijk overleefd. We hebben de drukgolf niet direct op ons gekregen."
Hij herinnert zich hoe hij onder de brokstukken vandaan werd gehaald. "Toen zag ik licht. Iemand trok een balk weg die op me lag. Daarna zijn we eruit gehaald." Jos, gewond, werd afgevoerd naar het ziekenhuis. Ben kwam tijdelijk terecht bij zijn oom in huis. "Mijn broer ging naar een andere familie. Zo ging dat toen. Mijn broer en ik werden in een familieberaad verdeeld. Hij naar de ene familie, ik naar de andere. We zagen elkaar jarenlang niet."
Ben Verweij
Pas toen Jos ter communie ging, zagen de broers elkaar weer. "Mijn tante, mijn nieuwe moeder eigenlijk, vond dat we daarbij moesten zijn. Dus wij naar Rotterdam. Daar stond hij. Zeven jaar oud. Ik negen. We gaven elkaar een hand en stelden ons aan elkaar voor."
Het besef van wat ze hebben verloren, kwam pas later. "Als je zelf kinderen krijgt, zie je pas wat je gemist hebt." Ondanks alles kijkt Ben zonder bitterheid terug. "Je moet er maar wat van maken. Doordat mijn broer aan het huilen was vlak na het bombardement, gingen de mensen graven. Later hebben we daar nog een pilsje op gedronken: ik zei: doordat jij ging huilen, zijn wij nu nog hier!"
Bij de herdenking lazen basisschoolleerlingen de namen voor van de 34 slachtoffers. Burgemeester Carola Schouten sprak de aanwezigen toe en prees het initiatief om deze vergeten ramp jaarlijks te herdenken. "Met dit mooie monument en de jaarlijkse herdenking verglijdt het leed dat hier is geleden niet de vergetelheid in, maar wordt het levend en actueel gehouden. Voor onze generatie en alle generaties die hier zullen neerstrijken."
Voor Ben is het belangrijk om jongeren bewust te maken. "Ik zeg altijd tegen leerlingen: jongens, je moet niet zeuren. Iedereen maakt iets ergs mee in het leven. Pak jezelf op en doe wat je moet doen. Je kunt niet blijven treuren."
Meld je aan voor onze wekelijkse nieuwsbrief met daarin het laatste nieuws en aanbiedingen die wijzelf of in samenwerking met onze partners organiseren. Je kunt je op ieder moment afmelden. Zie voor meer informatie de privacyverklaring.