ALS-diagnose zet Johans leven volledig op zijn kop: noodgedwongen bij zoon in huis

De ziekte ALS zet het leven van de 60-jarige Johan de Nooij en zijn vrouw Wilma volledig op zijn kop. Ze moeten hun droomleven in Frankrijk achterlaten en belanden noodgedwongen bij hun jongste zoon in huis. Deze huidige woonsituatie is totaal niet geschikt voor iemand met ALS, maar een andere optie is er niet.

Vier jaar geleden verhuisden Johan en Wilma naar Pyreneeën om een Bed & Breakfast te beginnen. Dit liep goed, maar na een jaar kreeg Johan ernstige gezondheidsklachten. Hij bleek de spierziekte ALS te hebben. "Uiteindelijk konden we niet in Frankrijk blijven wonen en besloten we terug te keren naar Nederland", vertelt Johan aan Hart van Nederland.

Hun Franse huis staat inmiddels al twee jaar te koop. "De verkoopmarkt in dat deel van Frankrijk ligt vrijwel stil, waardoor het geld vastzit en we nergens anders iets kunnen kopen of huren." Sinds vier maanden wonen ze daarom bij hun jongste zoon (23) en zijn vriendin in Dronten. "Zij waren zo lief om ons in huis te nemen, daarvoor zijn we ze heel dankbaar", vertelt Wilma.

Onleefbare situatie

In het huis van hun zoon is geen ruimte voor de noodzakelijke aanpassingen die onmisbaar zijn voor iemand met ALS. Er kan geen traplift worden geplaatst, de badkamer kan niet worden aangepast en andere hulpmiddelen ontbreken. Johan zit inmiddels in een rolstoel. Zijn vooruitzichten zijn slecht: hij verwacht niet ouder te worden dan 62 of 63 jaar. "Het is een hoop, maar ook noodzakelijk om een eigen, aangepaste plek te vinden."

Ondanks meerdere pogingen, lukt het niet nog om een andere woonruimte te vinden. "In de gemeente Dronten en Lelystad hebben we al hulp gevraagd. Maar voorlopig hebben we overal 'nee' gekregen", legt Wilma uit. "Ik snap dat veel meer mensen in zo'n situatie zitten. Voor een land als Nederland is dit heel schrijnend. Je wordt gewoon niet geholpen."

Hoop

De woningnood zit Johan enorm in de weg. "We krijgen veel steun van familie en vrienden. Onze vrienden zijn ook bezig om aan de boom te schudden. Ze benaderen wethouders, dienen bezwaarschriften in. Toch krijgen tot nu toe alleen 'nee' te horen. Ik heb nog maar weinig tijd, maar de zorgen zijn groot. Het kost me zoveel negatieve energie, maar die energie heb ik helemaal niet. Het wordt er zo niet leuker op."

De gemeente Dronten zegt bekend te zijn met de situatie en in gesprek te zijn met Johan en Wilma. Familie en vrienden blijven doorzetten om een oplossing te forceren. Ook Wilma blijft strijdbaar. "Ik hoop dat we de tijd die we samen nog hebben, op een rustige manier door kunnen komen"