Heldhaftige Tijn redt peuter uit brommobiel in gracht Amsterdam

Een gewone maandagmiddag verandert voor de 30-jarige Tijn Nieuwenhuizen in spanning, adrenaline... en een heldendaad. Op de Herengracht in Amsterdam ziet hij hoe een moeder (37) en haar dochtertje (3) in hun brommobiel, een kleine elektrische stadsauto, het water in glijden. Zonder na te denken springt Tijn het koude water in om te helpen.

“De dag begon als elke andere dag, totdat ik ineens een Biro in het water zie kantelen en langzaam naar beneden zakken,” vertelt Nieuwenhuizen aan Hart van Nederland. “Ik ben er meteen heen gerend en toen kwam ik erachter dat er nog mensen in de auto zaten. Toen heb ik mijn jas uitgetrokken en ben ik zonder te twijfelen het water ingesprongen. Het moest gewoon gebeuren. Ik heb er niet veel over nagedacht, maar gewoon gedaan.”

Dochtertje nog in auto

De moeder komt zelf al boven water, maar als de brommobiel volledig kopje onder gaat, blijkt dat haar dochtertje nog in het autootje zit. “Ik heb een paar keer geprobeerd te duiken, maar het was ontzettend donker in dat water. Uiteindelijk kon ik ergens op staan en dat bleek het dak te zijn. Toen dacht ik: er is ergens een raam. Met een hoop geluk stak ik mijn arm door het raam en voelde een jas. Ik trok hard en toen kwam het meisje boven water. Ze huilde meteen, dus ze was gelukkig niet verstikt. Ik was natuurlijk heel blij.”

De brommobiel wordt uit de gracht getakeld - Beeld: HFV/Mizzle Media

Knuffel gegeven

Omstanders en hulpverleners helpen uiteindelijk om Tijn en het meisje uit het water te krijgen. “Alles gebeurde heel snel, binnen een minuut. Het was puur geluk dat ik het autootje met mijn voeten voelde. Toen ik in het water lag, riep de moeder meerdere keren: ‘Mijn dochtertje zit in de auto, red mijn meisje!’ Het was behoorlijke paniek. Voor mij sloeg de schrik toen ik uit het water kwam echt toe, maar ik ben vooral blij dat het goed is gekomen. Op dat moment leefde ik echt in de overlevingsmodus en vol adrenaline.”

Tijn laat weten dat het incident hem uren later nog steeds raakt. “Toen ik het gehuil hoorde nadat het meisje boven water kwam, deed me dat veel in positieve zin. Ik ben blij dat ik de moeder nog een knuffel heb kunnen geven. We zien elkaar nog wel een keertje. Ik liep gewoon op het juiste moment op het goede moment langs.”