Mike Teunissen begrijpt langzaam de magie van de gele trui

Mike Teunissen zal het nog niet volledig beseffen, maar zijn leven als wielerprof is zaterdag definitief veranderd. Begonnen aan de eerste rit van de Tour de France om ploeggenoot Dylan Groenewegen aan de gele trui te helpen, betrad de coureur uit het Noord-Limburgse Ysselsteyn vijf uur later een andere wereld. Die van geletruidrager, een status die Erik Breukink dertig jaar geleden als laatste Nederlandse renner had gehad. Eerst was er de val van Groenewegen, minder dan 2 kilometer voor de finish. Teunissen, de man die de Amsterdammer naar een goede sprintpositie moet loodsen, schakelde razendsnel. "Ik dacht: nu hebben we toch niet al dat werk voor niets gedaan. Laat ik er nog maar wat van proberen te maken. Dat was het minste wat ik kon doen."

Ongeloof

Een positie bij de eerste vijf moest mogelijk zijn. "Maar ik voelde dat ik nog kracht had en ik zag dat ik steeds dichter bij Peter Sagan kwam." De streep gepasseerd was er nog twijfel, pas bij de teambus van Jumbo-Visma werd het de 26-jarige renner duidelijk wat er gebeurd was. Lees ook: Mike Teunissen sprint verrassend naar gele trui in de Tour na ongelukkige val Groenewegen Hij was de ritwinnaar en moest naar het podium waar legende Eddy Merckx hem de gele trui overhandigde. "Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven", sprak Teunissen ruim een uur nadat hij de finishlijn was gepasseerd.

Droom

In die tussentijd was er nogal wat op hem afgekomen. De internationale media doken op die onbekende renner, die de grote Sagan van het geel had afgehouden. Hij uitte zijn ongeloof in de ene na de andere microfoon. Tussendoor werd er nog even geknuffeld met vriendin Corine en werd hij gebeld door zijn vader die 10 kilometer voor de streep had gestaan. "Nee, die ging er ook niet vanuit dat ik hier zou winnen." "Natuurlijk heb ik hier ooit van gedroomd, maar dat het me zou overkomen is een ander verhaal", sprak hij nog steeds vol ongeloof. "Ik geloof dat ik er nu langzaam een beeld bij krijg, wat het inhoudt geletruidrager te zijn."

'Ik hoop dat Dylan er beetje om kan lachen'

Het was inmiddels anderhalf uur na de finish. De laatste vragen waren beantwoord. Teunissen mocht naar het hotel, waar de hereniging met de ongelukkige kamergenoot Groenewegen wachtte. "Het is heel vervelend voor hem, maar we hebben straks in ieder geval de gele trui op onze kamer. Hij is redelijk oké, hoorde ik. Ik hoop dat hij er ook een beetje om kan lachen."