Buiske had eetstoornis maar kreeg niet juiste hulp: 'Dit was laatste strohalm'

Jarenlang loopt Buiske Boone rond met een eetstoornis, zonder dat iemand het wist. Het moment dat haar oma op sterven ligt is voor haar een kantelpunt. Ze zoekt hulp, maar in Nederland kan ze niet geholpen worden omdat haar eetstoornis volgens de ene zorgverlener te heftig is en volgens de andere juist niet.

"Ik kon alleen maar aan de eetstoornis denken", vertelt de nu 31-jarige Buiske Boone. Op haar 19e ontwikkelde ze de eetstoornis anorexia die oversloeg naar boulimia. "De anorexia heb ik heel lang verborgen weten te houden, maar toen het boulimia werd is het naar buiten gekomen."

Kantelpunt

Buiske werd depressief en kreeg suïcidale gedachten. Toen haar oma op sterven lag kwam voor haar het kantelpunt. "Ik voelde helemaal niks. Dat kon niet goed zijn en toen heb ik mijn ouders verteld over de boulimia en suïcidale gedachten." Haar ouders helpen Buiske met hulp zoeken, maar dat is nog niet zo makkelijk. "Doordat ik nu erkende dat ik de eetstoornis heb en dat mensen het wisten, kreeg ik een enorme klap. Daardoor voelde het of mijn suïcidale gedachten erger werden."

Bekijk het hele verhaal in de video bovenaan dit artikel.

Zuid-Afrika

De juiste behandelingen kon Buiske niet krijgen. "Bij de ene instelling was mijn eetstoornis te heftig, bij de andere had ik te weinig symptomen." Daardoor had Buiske tot haar 26e geen behandeling kunnen krijgen. Uiteindelijk kan ze in Zuid-Afrika terecht voor hulp. "Dit was mijn laatste strohalm. Als dit niet ging lukken dan zag ik geen uitweg meer."

Na zes loodzware, maar ook waardevolle en mooie maanden kwam ze terug in Nederland en kon ze haar leven weer opbouwen. "De eetstoornis zal altijd een zwakke plek blijven, maar beheerst absoluut niet langer mijn leven."