Val Tarin Kowt nabij, ouders gesneuvelde militair in nachtmerrie: 'Luc mag niet voor niets gestorven zijn'

Anderhalve maand na de terugtrekking van de laatste Nederlandse militairen uit Afghanistan staat Tarin Kowt, de locatie van Kamp Holland, op vallen. De Taliban rukt op in het land, iets dat door nabestaanden van gesneuvelde militairen met lede ogen wordt aangezien. "Ik weiger het te geloven. Luc mag niet voor niets gesneuveld zijn", zegt zijn moeder Gien tegen Hart van Nederland.

Deze dagen krijgen Gien en Theo Janzen aan de lopende band berichtjes van hun vrienden. Nieuwsberichten over de situatie in Afghanistan, en berichtjes van hoop en troost. Hun zoon Luc Janzen is een van de 25 militairen die het leven liet tijdens de twee decennia van Nederlandse missies in Afghanistan. "Als ik het lees, dan lopen de tranen over mijn wangen", vertelt Gien.

De extremistische Taliban winnen de laatste weken veel terrein op het Afghaanse regeringsleger. Al zeker tien provinciehoofdsteden zijn overgenomen door de jihadistische beweging. Tarin Kowt, de hoofdstad van Uruzgan, staat ook op omvallen. De Taliban zouden het centrale plein al hebben bereikt.

Militairen hebben veel betekend

Voor de 25-jarige korporaal Luc was het gebied rond Tarin Kowt bekend terrein, met Kamp Holland als militaire basis. Twee keer werd hij uitgezonden. 22 mei 2010 komt hij terug van het ontmantelen van een bermbom, als de auto waarin hij zit op de weg tussen Deh Rawod en Tarin Kowt zelf op een bermbom stuit. Luc komt om, samen met een Franse kapitein en een Afghaanse tolk.

"Op de dag voordat hij voor de tweede keer werd uitgezonden zei hij nog: 'Ik doe het voor de kinderen'", herinnert Gien zich. Voor haar en Theo staat voorop dat Luc en de andere Nederlandse militairen veel goeds hebben betekend voor het land. "Hij wilde heel graag iets betekenen. Luc heeft voor veiligheid gezorgd, scholen opgebouwd", legt Gien uit. Ze houdt zich dan ook sterk in de gedachte dat zijn dood niet voor niets is geweest. "De mensen hebben daar toch twintig jaar van vrijheid kunnen proeven."

Nachtmerrie

Juist door wat Luc heeft opgebouwd valt de opmars van de Taliban in Afghanistan haar zwaar. "Het is een nachtmerrie. Het werk wordt allemaal teniet gedaan." Het meeste nieuws probeert ze deze dagen ook maar te negeren. "Ik kan daar niet naar kijken. Ik kijk weg als ik de tv zie."

Ze herkent zich ook in de verhalen van andere nabestaanden van omgekomen militairen. "Alle nabestaanden houden hun hart vast. Vanochtend las ik een stuk in De Limburger over de ouders van de gesneuvelde Kevin van de Rijdt. We kennen hen goed. Als ik dat lees, dan breekt mij hart. Wat zij voelen, voel ik ook."

Eind juni kwam na twintig jaar een eind aan de Nederlandse missies in Afghanistan. Of het beter was geweest om eerder weg te gaan uit Afghanistan of langer te blijven? "Ik weet het niet", antwoordt Gien. "De Taliban hebben gedacht en zagen hun kans schoon. Je kan het niet tegenhouden. Als het nu niet was geweest, dan wel op een ander moment."