Syriëgangster Chadia kon tot twee toe afreizen naar Syrië

Een duivels dilemma: Wat te doen met de 23 Nederlandse Is-vrouwen en hun kinderen die in Syrie in kampen zitten. De vrouwen eisten in een kort geding voor de rechtbank in Den Haag dat Nederland hen en hun 56 kinderen terughaalt. Het gaat in totaal om 55 kinderen en hun 23 moeders die hun terugkeer eisen.

Machteloos

Het nichtje van Omar, Chadia, is een van die vrouwen. Ze is voor de tweede keer naar Syrië afgereisd. ''De eerste keer was ze na drie maanden terug, maar geen enkele instantie heeft haar opgevangen, opgepakt of gemonitord om te voorkomen dat ze weer zou afreizen,’ vertelt Omar. Ze was een van de eerste Syriëgangers van Nederland en ook een van de eerste terugkeerders. Lees ook: Advocaten IS-vrouwen: 'Weigering terugkeer onrechtmatig' Bij terugkomst werd ze opgewacht door de politie en de AIVD. ''De AIVD heeft een uur met haar gesproken en is toen weggegaan. We kregen niks aangeboden.'' De familie van de vrouw heeft er alles aangedaan om ervoor te zorgen dat Chadia niet terug zou reizen, maar werden niet gehoord. ''We hebben bij de gemeente, de politie en de GGD aangeklopt, maar niemand kon wat voor ons betekenen. Er werd gezegd dat we haar niet kunnen laten opnemen omdat ze geen gevaar is voor zichzelf of voor anderen. Dan sta je echt machteloos.''

ID-kaart

Chadia had last van psychoses en daar kreeg ze medicijnen voor, maar die slikte ze niet meer vertelt haar neef. ''Dat was haram zei ze. Ze was weer aan het radicaliseren''. Ondanks dat haar moeder haar paspoort had afgepakt, heeft Chadia toch kunnen uitreizen naar Syrië. ''Ze heeft bij de gemeente een ID-kaart kunnen aanvragen en is daarmee vertrokken naar Turkije. Er was nergens een signalering'' In Syrië is Chadia twee keer uitgehuwelijkt, maar al gauw werd ze aan de kant gezet. ''Ze zagen dat ze psychische problemen had en toen was het voor hen meteen klaar.''

Sporadisch contact

Het contact met Chadia is heel sporadisch. Ze zit in het vluchtelingenkamp Al-Hol in Syrie vlakbij de Iraakse grens. ''We hebben weinig contact met haar. We weten dat ze heel erg ziek is en dat haar voet geamputeerd is. Enige voordeel nu is dat ze waarschijnlijk niet doorheeft waar ze is omdat ze mentaal ziek is.'' De familie van Chadia hoopt dat de overheid haar snel naar Nederland haalt zodat ze de juiste zorg kan krijgen en hier in Nederland eventueel berecht kan worden. ''Ik kan niet oordelen over de andere vrouwen die er zitten. Alleen over Chadia en onze eigen ervaringen. Wat ons betreft heeft de overheid gefaald. Er is niks gedaan om haar tegen te houden en de overheid moet nu ook zijn verantwoordelijkheid pakken. Chadia is een Nederlander die hier is geradicaliseerd. Ze hoort hier te zijn.''