Sammy-Jo verloor haar vader en moest hun huis uit: 'Ik wilde niet meer leven'

Woningcorporaties willen meer juridische ruimte om jongeren te helpen die op straat dreigen te komen omdat hun ouders zijn overleden. Zo’n tachtig keer per jaar moeten volwassen kinderen het huis uit omdat hun ouders zijn overleden. Donderdag werd in de Tweede Kamer gesproken over dit probleem.

Het gaat om (jong)volwassen kinderen die met hun ouder of ouders in een sociale huurwoning wonen. Wanneer allebei de ouders overlijden, mogen de jongeren in de meeste gevallen niet het huurcontract overnemen. Wettelijk gezien mogen deze weeskinderen nog twee maanden in de woning blijven en dan moeten zij op zoek naar iets anders. Soms helpt een corporatie hierbij, maar deze groep is ook vaak aangewezen op familie of kennissen.

Huurhuis op haar naam

Ook de 22-jarige Sammy-Jo uit Hilversum moest vorig jaar het huis uit en nog steeds heeft ze geen eigen vaste woonplek. Sammy-Jo's vader overleed aan uitgezaaide nierkanker. Toen hij nog leefde, heeft hij nog geprobeerd het huurhuis op haar naam te krijgen. Maar volgens woningcorporatie De Alliantie was dit niet mogelijk en mocht de Hilversumse geen medehuurder worden.

Momenteel houdt de ene corporatie zich strenger aan deze regels dan de ander. De ene corporatie ziet wel eens wat door de vingers, de ander niet. Hierdoor krijg je dat soms jongeren wel in de woning mogen blijven en anderen in een andere regio na twee maanden de woning uit moeten. "Ik snap dat dat oneerlijk voelt", vindt ook Aedes, de vereniging voor woningcorporaties.

Weer op straat

Ook Sammy-Jo vindt het oneerlijk. Ze woont nu in een tijdelijke woning. "De woningcorporatie zei dat ze mij volgend jaar echt niet weer een woning kunnen geven. Dus als ik dit jaar weer niks vindt, sta ik weer op straat. Ik ben ook particulier gaan kijken, maar dat is te duur voor mij. Daarvoor moet je een dubbel inkomen hebben."

Ze was er kapot van. "Ik wilde echt niet meer leven", vertelt ze. "Het had mij enorm geholpen met rouwen als ik nog wat langer in ons huis had kunnen blijven wonen."

Volgens het CBS zijn er zo’n 82 gevallen per jaar bekend van jongeren boven de achttien jaar die uit hun sociale huurwoning moeten. Zo’n veertig gevallen vindt binnen een half jaar een ander huis, voor de rest duur het langer.

Donderdag was er in de Tweede Kamer een gesprek over dit onderwerp. Eerder pleitte VVD’er Daniël Koerhuis voor een ’meer menselijke maat’ bij woningcorporaties als het om huisuitzettingen van weeskinderen gaat. Bij het gesprek is Aedes betrokken. Ook zijn er verschillende partijen bij die opkomen voor weeskinderen, zoals WeesWijzer. Dit is een stichting die zich inzet voor kinderen en jongeren die hun ouders zijn verloren.