'Je moet weer leren om met eten om te gaan'

Een eetstoornis ontwikkelt zich geleidelijk. Het duurt vaak lang voordat iemand hulp zoekt en een behandeling krijgt. De wachtlijsten in de GGZ zijn gemiddeld veertien weken maar kunnen in sommige regio's oplopen tot wel zeven maanden. Het Leontienhuis is er voor diegenen die nog nergens terecht kunnen maar wel hulp nodig hebben. Of als extra steun op de vaak lange weg van herstel.

Ella is elke donderdag te vinden in het Leontienhuis. “Ik vind het fijn om een vaste dag te hebben. Ik hoef er ook niet over na te denken en is het een beetje mijn dag. Dan ga ik hier lekker tekenen, een kopje thee drinken en lekker kletsen.”

Thuis vindt ze het juist lastig hoe ze haar dag invult. Keuzes maken over wanneer eten, wat dan eten vullen haar dag zonder dat ze het wil. “Hier heb je alle ingrediënten, er is structuur en er zijn mensen om je heen. Dan lukt het mij veel beter om te ontspannen en lekker te gaan tekenen.”

Tekenen zorgt bij Ella voor ontspanning in het Leontienhuis Beeld: Hart van Nederland

Liefdevol en consequent

Bij het Leontienhuis wordt er ’s middags samen gegeten en is het een keer in de week ’s avonds mogelijk om ook bij het avondeten mee te eten. Voor veel deelnemers is dit een grote uitdaging. Het eten wordt voor hen gekookt en de borden voor hen opgeschept. Er is maar één regel: het bord moet leeg.

Allart zit als vrijwilliger ook aan tafel om de mensen met een eetstoornis te begeleiden. De werkwijze tijdens het eten is volgens Allart in twee woorden samen te vatten: liefdevol en consequent. “Dat is heel ingewikkeld. Ze lijken tegenstrijdig want je moet die eetstoornis afgrenzen. Je moet weer leren om ‘gewoon’ met eten om te gaan.”

“Eetstoornissen kunnen elkaar aanwakkeren. Dan zitten ze in elkaars energie en gaan ze allebei op slot.” Dat is ook precies wat er gebeurt bij Laura en Lisette wanneer ze aan het eten zijn. “Alles wordt geblokkeerd”, legt Laura uit.

Allart weet vaak wat er dan in iemand z’n hoofd omgaat. “Een ervaringsdeskundige vertelde eens dat, wanneer je een bord met eten neer zou zetten, je eigenlijk vraagt ‘joh, loop een brandend huis binnen’.” Dat is wat je volgens Allart eigenlijk iedere dag opnieuw vraagt: dat brandend huis binnenlopen. “Wij weten wel dat het huis niet in brand staat en dat je er veilig doorheen komt. Maar dat is niet wat zij horen.”

In de tweede aflevering van EetStrijd vertelt deelnemer Karin hoe moeilijk de eetmomenten voor haar zijn in het Leontienhuis. Laura vertelt ook hoe ze haar eetstoornisverhaal verwerkt heeft in een nummer. Je beluistert de aflevering bovenaan dit artikel.

Ben jij of ken je iemand die te maken heeft met een eetstoornis? Dan kun je terecht bij WEET, de Nederlandse patiëntenvereniging voor eetstoornissen, of Proud2BMe, de grootste online hulpsite van Nederland en België op gebied van eetproblematiek.