Noodpakket overheid niet voldoende: 'Mensen met handicap in de steek gelaten'

De overheid roept Nederlanders al maanden op om zich voor te bereiden op mogelijke noodsituaties in het land, bijvoorbeeld een langdurige stroomstoring. Er wordt onder meer geadviseerd een noodpakket aan te schaffen waarmee burgers 72 uur zelfredzaam moeten zijn. Maar voor mensen met een handicap of medische afhankelijkheid werkt zo’n standaardpakket niet. Rachel Schelleman uit Ermelo heeft het het syndroom van Noonan, en weet als geen ander dat drie dagen zonder de juiste voorzieningen catastrofaal zou uitpakken.

"De overheid laat mensen met een handicap behoorlijk in de steek", zegt Schelleman tegen Hart van Nederland. "Ze zeggen dat we met een noodpakket 72 uur moeten kunnen overleven, maar dat zou ik nooit redden. Ik heb zuurstofondersteuning, sondevoeding via een pomp, medicatie die in de koelkast moet en een scootmobiel. Alles draait op stroom."

Schelleman woont zelfstandig en is dus volledig op zichzelf aangewezen als op korte termijn de stroom uitvalt. "Ik heb rondgebeld met de gemeente Ermelo, de Rijksoverheid en het bedrijf dat mijn zuurstof levert. Niemand kan mij vertellen wat ik moet doen bij langdurige stroomuitval. Het antwoord is steeds: je moet het zelf oplossen", betoogt Schelleman. "Ik heb een noodfles zuurstof, maar daar kan ik ongeveer twaalf uur mee vooruit. Geen 72."

Meer inclusiviteit bij informatievoorziening

Net als Schelleman zijn er nog talloze andere zieke en gehandicapte mensen in Nederland die afhankelijk zijn van stroom voor beademing, zuurstof, sondevoeding of andere medische hulpmiddelen. Ze moeten zelf dure oplossingen bedenken, als ze die al kunnen betalen of plaatsen.

Daar moet verandering in komen, pleit Deborah Lauria van Ieder(in), de koepelorganisatie voor mensen met een lichamelijke handicap, verstandelijke beperking of chronische ziekte. "We willen de overheid voorzien van advies om de noodplannen die er liggen nog beter te maken en aan te vullen waar nodig." Vooral de informatievoorziening voor deze grote groep mensen moét beter, zegt Lauria. "Zij moeten weten wat de overheid specifiek voor ze regelt, en wat ze verder zelf kunnen én mogen regelen."

"Ik hoop dat er in calamiteitenplannen wordt nagedacht over mensen zoals ik. Dat er een systeem komt waarin duidelijk is: hier woont iemand die direct hulp nodig heeft als de stroom uitvalt", zegt Schelleman over de kwestie. "Ik ben niet bang, maar ik weet wel: ik kan dit niet alleen oplossen."