Verpleegkundigen blikken terug, 5 jaar na corona: 'Er heerste zo veel angst'

Donderdag precies vijf jaar geleden werd de eerste coronabesmetting in Nederland vastgesteld. De dagen, maanden en jaren die volgden, waren voor veel mensen een zware en heftige periode. Zo ook voor verpleegkundigen. Op 20 december 2020 spraken we verplegers Jolanda Aarts (62) en Mohamed Kanouch (50) over de drukte in het Catharina Ziekenhuis. Nu spreken we ze opnieuw en blikken we terug.

Jolanda, IC-verpleegkundige, noemt het de zwaarste periode uit haar carrière, die vol angst, verdriet en machteloosheid was. Mohammed, die destijds verpleegkundige was op de corona-afdeling, herinnert zich de heftige onzekerheid en de angst voor besmetting. Beiden benadrukken dat corona diepe sporen heeft nagelaten en hopen dat een dergelijke crisis zich nooit meer herhaalt.

"Er heerste een grote angst voor de dood", vertelt Jolanda. "Tijdens en na de corona bleven mensen doodgaan. Dit was wel de ergste periode uit mijn carrière." De beelden van patiënten staan in haar geheugen gegrift. "Ik zag soms foto's van patiënten bij dossiers, daarvan kon ik alleen maar denken: jullie horen leuke dingen te doen in plaats van hier te liggen. Dat was oneerlijk."

Het verlies was enorm. "Ook heb ik een stel gehad die beiden corona kregen en op de IC belandden. De vrouw kwam eruit, maar de man overleed. Dat is zo heftig."

Toch benadrukt Jolanda dat er nooit gekozen hoefde te worden tussen leven en dood door ruimtegebrek. "Mijn intensivist verdient alle credits, die had namelijk alles zo goed gecoördineerd dat alles soepel verliep, ook voor ons als personeel."

Mohammed, normaal werkzaam op de afdeling Maag-, Darm- en Leverziekten, werd tijdens de pandemie ingedeeld op de corona-afdeling. "Er heerste zoveel angst. Ik dacht steeds: als ik het maar niet krijg." Ook in zijn privéleven merkte hij de spanning. "Daarom leefde ik wel wat geïsoleerder voor een tijdje."

Hij zag de situatie van dichtbij verslechteren. "Zo wist je via de cijfers van het zuurstof- en bloedgehalte van een patiënt hoe het ervoor stond, en terwijl de patiënt zich verder goed voelde, wist ik dat diegene de volgende dag op de IC zou liggen of wellicht overleden zou zijn. Dat was erg eng."

Mohammed heeft de coronaperiode nuchter verwerkt. "Ik merkte dat ik in de rol van een soort automatische piloot zat. Na de crisis zakte dat weg, en bleef ik mij oké voelen."