Oud-bewoners Kinderdorp Neerbosch blikken terug: 'Het was beter dan thuis'

Na een renovatie van een jaar opent Museum Kinderdorp Neerbosch weer haar deuren. Het museum vertelt de persoonlijke verhalen van wees- en voogdijkinderen kinderen uit heel Nederland. Shane en Desiré woonden allebei in Kinderdorp Neerbosch omdat ze niet thuis konden wonen. Ze kijken met plezier terug op die tijd.

Zondag gingen de deuren van het museum voor het eerst weer open voor publiek, tot groot genoegen van oud bewoner Shane Erkan. Shane woonde eind jaren tachtig en begin jaren negentig in de jeugdzorginstelling. Voor Shane is het als thuiskomen als hij weer zijn oude kamer in loopt. "Dit is toch de basis. Je hebt dit nodig als je niet bij je ouders kunt wonen. En het was veel beter hier dan thuis."

Als een kind niet meer thuis kan blijven wonen, komt het terecht in een pleegezin, gezinshuis of een of andere jeugdinstelling. Tegenwoordig weten we niet beter, maar in de negentiende eeuw bestond zulke opvang helemaal niet. Tot 1963. Want toen werd in een kleine Nijmeegse wijk werd Kinderdorp Neerbosch opgericht. De weesinstelling groeide uit tot de grootste van het land.

Op kamertraining

Kinderdorp Neerbosch bestaat sinds het jaar 2000 niet meer. In het vernieuwde museum maken bezoekers kennis met een inspirerende levensverhalen van de in totaal 20.000 kinderen die tussen 1863 en 2000 in het Kinderdorp woonden. Zoals Henri, die in 1886 als wees in Neerbosch kwam, later als timmerman naar Amerika emigreerde en in het stadje Kalamazoo de eerste wolkenkrabber bouwde.

Desiré de Lange zat er rond dezelfde tijd als Shane. Zij woonde er onder meer 'op kamertraining', dus om haar voor te bereiden op een eigen woning. "Je vraagt er niet om op de wereld te komen. Er moet wel voor je gezorgd worden. Een kind moet voorbereid worden., en dat hadden wij hier."

Het verhaal van Neerbosch, Shane en Desiré zie je in de video bovenaan.