Levenslang met dwang: steeds meer jongeren zoeken hulp voor OCD

Tien keer de lampen aan en uit doen bij thuiskomst. Handen wassen na elke aanraking, of driemaal op de deur kloppen voordat je deze opent. Een dwangstoornis kan je dagelijks leven ernstig verstoren. De hulpvraag, vooral onder jongeren, wordt steeds luider, aldus Patricia Muis, voorzitter van de Angst-, Dwang- en Fobiestichting (ADF).

Obsessieve-compulsieve stoornis (OCD) is een angststoornis waarbij mensen lijden aan dwanggedachten en/of dwanghandelingen. Deze gedachten of handelingen kunnen zoveel tijd in beslag nemen dat ze het dagelijks leven volledig beheersen.

Missie

Patricia Muis staat inmiddels vijf jaar aan het roer van de ADF en heeft vanaf haar aantreden een heldere missie: ze wil de doelgroep van de stichting, die voornamelijk uit volwassenen bestaat, uitbreiden naar jongeren.

De ADF biedt ondersteuning aan iedereen met angst- of dwangklachten. Dit doen ze onder meer door trainingen, telefonische hulplijnen en het faciliteren van lotgenotencontact, zodat mensen steun kunnen vinden bij anderen met soortgelijke ervaringen.

Nieuw jongerenplatform

Bij de ADF is een duidelijke trend zichtbaar: het aantal jongeren dat zich met angst- en dwangklachten meldt neemt toe. "De mentale gezondheid van jongeren blijft helaas vaak een taboe", vertelt Patricia Muis. "Jongeren die wél hulp zoeken, worden vaak van het kastje naar de muur gestuurd, wat kan leiden tot ernstige gevolgen zoals sociaal isolement, middelengebruik of zelfs zelfdoding."

Om deze jongeren beter te bereiken, ontwikkelt de ADF een nieuw platform, gemaakt door en voor jongeren. Dit platform heeft als doel hen in contact te brengen met betrouwbare professionals en lotgenoten, en hen te ondersteunen bij het vinden van passende hulp.

'Is alles wel goed? Is alles wel veilig?'

Niels Beumer is blij met het nieuwe platform gericht op jongeren. Hij ontwikkelde vanaf zijn tiende een extreme drang tot controle en tellen. Jarenlang verborg hij zijn dwangstoornis.

Zijn leven bestond uit eindeloze routines voordat hij het huis kon verlaten. De hele dag door was Beumer aan het tellen, altijd met het getal vier of een veelvoud daarvan. Als het echt spannend werd, was zestien het magische getal. Vier keer vier gaf hem enige rust. Vier keer de deur op slot draaien, vier keer tellen voordat je een kopje pakt – het was voor Beumer een uitputtende strijd. 

Uiteindelijk nam Beumer deel aan het programma Levenslang met dwang, wat hem de eerste stap gaf om zijn angsten te overwinnen. Dankzij intensieve hulp is de inmiddels 29-jarige Niels grotendeels vrij van zijn dwanghandelingen.