Manon kreeg nog zes weken te leven, maar fietst 21 jaar later gewoon Alpe d'HuZes

Het leven van Manon de Vos stond 21 jaar geleden volledig op z'n kop. In de bloei van haar leven kreeg ze te horen dat ze nog maar enkele weken te leven had. De dokters bleken het mis te hebben, maar haar 'huisvriend' kanker is nooit ver weg.

Manon is één van de sprekers die haar verhaal deelt op de bezinningsbijeenkomst tijdens de Alpe d'HuZes. Die is ieder jaar op de avond voorafgaand aan de beklimming op donderdag. Tijdens de avond vertellen meerdere personen over hun ervaring met kanker, zowel positief als negatief. Het verhaal van Manon heeft, ondanks dat de ziekte haar blijft achtervolgen, een beetje van beide.

Second opinion

Terug naar 21 jaar geleden. In een ziekenhuis in Zeeland krijgt de dan net getrouwde Manon het slechtst mogelijke nieuws. Ze heeft kanker in haar alvleesklier en dat is niet meer te behandelen. De dokter geeft haar nog zes weken te leven. Haar leven en dat van haar omgeving stort in. Toch herpakt ze zich snel. "Ik had een oerkracht en overlevingsmodus waar je bang van werd", vertelt ze terugkijkend op die periode. "De drang om meer informatie te krijgen, resulteerde heel snel in een second opinion." In een Belgisch ziekenhuis hoorde ze dat de kanker toch te behandelen was, maar enkel met een loodzware operatie.

Een lang herstel volgde, maar jaar voor jaar kreeg Manon haar leven stukje bij beetje terug. "Ik stelde steeds doelen. Bijvoorbeeld m'n zoon z'n eerste verjaardag meemaken, hem naar de middelbare school zien gaan en uiteindelijk de diploma-uitreiking van z'n vervolgopleiding. Die was een paar weken geleden." Manon en haar gezin genoten van elke dag die ze samen hadden en maakten verre reizen. "Mijn lijf, maar ook het mentaal had rust nodig. En ik kan je zeggen, dat heb ik gevonden."

Familie

Ondanks het doorzettingsvermogen en de kracht van Manon bleef de kanker en grote rol in haar leven spelen. In haar omgeving, maar ook bij haarzelf. Zowel haar moeder als haar vader kregen kanker en overleefden de ziekte niet. Tot overmaat van ramp werd er bij Manon zelf ook weer kanker geconstateerd. Ditmaal in de borst. "Toch had ik deze periode geen tijd om aan mijn eigen kanker te denken. Het was leven en overleven." Manon herstelt van borstkanker, maar enkele jaren daarna staat de volgende uitdaging voor de deur.

Ditmaal wordt er bij een controle kanker in de lever geconstateerd. Een enorm zwaar behandeltraject volgt. "Die operatie heeft me bijna op mijn knietjes gebracht." Bijna, want Manon vecht zich weer terug. Dat gaat niet zonder slag of stoot, maar de kanker kreeg haar er niet onder. Mentaal zorgde de kanker bij het gezin wel voor steeds meer spanningen. "Voor mijn man en zoon was en is het loeizwaar. Ze hebben heel wat te stellen gehad met mij". Door 'huisvriend' kanker die steeds langs kwam kreeg Manon last van depressies.

Tandem

Via een patiëntenvereniging kwamen Manon en haar man Jan in 2014 voor het eerst in aanraking met het evenement Alpe d'HuZes. Ze raakte gelijk besmet met het virus en trotseerden de jaren daarna weer de berg. Elke keer samen op de tandem. Ondanks dat haar gezondheid soms bijna roet in het eten gooide, lukte het elke keer toch weer om boven te komen.

Dit jaar zal Manon voor het laatst de Alpe d'HuZes beklimmen. "Al zeg ik dat elk jaar", grapt ze. Toch lijkt het meer definitief dan voorgaande jaren. De reis naar Frankrijk is loodzwaar voor haar en dan moet de berg nog worden beklommen. "Helaas weet ik dat er weer een huisvriend zijn grenzen aan het opzoeken is en dat maakt het extra beladen." Stoppen met geld inzamelen voor onderzoek naar kanker gaat ze zeker niet doen. Als het niet in Frankrijk op de berg gebeurd, zoekt ze wel manieren om vanuit Nederland de strijd tegen haar huisvriend en die van vele anderen.