Imposante motortocht voor zieke Casper met eerbetoon aan oprichter wensambulance

De wensambulance rijdt door, ook na de dood van oprichter Kees Veldboer. Zijn gedrevenheid om de wens van terminale mensen in vervulling te laten gaan werd zondag opnieuw uitgevoerd met een tocht door het oosten van het land.

'Rijden voor Geluk' en Wens Ambulance Oost-Nederland reed een grote toertocht, die opgedragen werd aan grondlegger Kees van de stichting Ambulancewens Nederland. Al die organisaties zetten zich in voor hetzelfde doel: laatste wensen vervullen. Dat Kees, die zoveel heeft betekend voor de wensambulance, onverwacht overleed kwam overal hard aan.

Honderden motorrijders en ambulances, met daarin hun wensmaatjes, hielden voorafgaand aan de tocht een minuut stilte bij de St. Pancratius Kerk in Haaksbergen.

Groot eerbetoon

Het was een eerbetoon, niet alleen aan Kees, maar aan alle mensen die afgelopen jaar overleden. Denk daarbij aan coronapatiënten die er niet meer zijn en overleden wensambulancepatiënten. Na de plechtigheid bij de kerk volgde een applaus voor verpleegkundigen en artsen die in de Covidtijd flink hebben moeten aanpoten.

Willem Schippers van Rijden voor Geluk organiseert de toertocht. "Dit is voor ons een heel bijzondere dag", vertelt hij. "Want één van onze rijders die al jaren meedoet, belde mij onlangs. Hij is zelf ongeneeslijk ziek. Dit is mijn laatste rit, zei hij. Ja, dat grijpt aan." Willem slikt en heeft moeite zijn tranen te bedwingen.

'Onbeschrijfelijk'

De motorrijder in kwestie is Casper Meurs. Hij rijdt normaal gesproken rond in zijn zijspanmotor. Maar deze dag gaat hij met de wensambulance. "Het is precies de andere kant van de streep. Dat doet zeer." Casper is zichtbaar geëmotioneerd. "Mijn kameraden hebben dit voor mij geregeld en wat je nu terugkrijgt... onbeschrijfelijk."

Met medicijnen kan de ongeneeslijk zieke Apeldoorner het normaal wel uitzingen, maar afgelopen nacht sliep hij slecht. Hij vindt de situatie moeilijk. Niet omdat Casper weet dat hij komt te overlijden: "Daar ben ik niet bang voor. Nee, je hebt verdriet, voor de anderen."

De motorrijder hoopt op een mooie tocht. Later die dag lacht hij breeduit, als iedereen zich op het kerkplein verzameld heeft. Hij steekt zijn duim op: "Hier zijn geen woorden voor." En dan moet de toertocht door Oost-Nederland nog beginnen.