In de voetsporen van de voorvaderen én ijsberen: Erik en zijn zoon herstellen poolmonument

Restaurateur en bovenal avonturier Erik Verheul is sinds zaterdagmiddag weer terug van zijn expeditie naar de poolkap. Hij ging daar naartoe om een speciale gedenksteen te restaureren, iets wat hoog nodig was en iets dat hij al heel lang wilde gaan doen.

Het was een reis vol sneeuw, ijs, bijna-confrontaties met ijsberen en andere gevaren en ongemakken... maar: is het gelukt? "Het is echt fantastisch gegaan! Het monument is weer helemaal opgeknapt, heel blij mee hoe het gegaan is", zegt een opgetogen Erik tegen Hart van Nederland. Hij is vooral blij dat zijn zoon Jorrit mee kon gaan, die een goede steun voor hem was.

Bijna mislukt...

Het was nog wel even schrikken toen Erik en Jorrit aan boord kwamen. kregen te horen dat er geen tijdslot ingedeeld was voor deze stop. Oftewel, het zou helemaal niet door kunnen gaan..." Maar na een beetje peentjes zweten (en dat in die kou) en het omgooien van de planning, lukte het uiteindelijk toch.

Midden in de nacht, rond 01.00 uur gingen de mannen van boord om te beginnen aan het noeste werk. "Het was gelukkig mooi weer, dus we hebben goed door kunnen werken. Als er neerslag zou zijn dan had dat natuurlijk niet goed geweest voor het renoveren, dat vervuilt het gelijk weer", aldus Erik.

IJsberen op de loer

Grappig detail is dat ze gewoon bij daglicht hebben kunnen werken, op de noordpool is het namelijk een halfjaar lang 'dag'. De zon staat alleen wat lager op sommige momenten. Na dat halfjaar is het wel weer een halfjaar 'nacht', het poolgebied kent dus maar één zonsopgang en één zonsondergang per jaar.

Tijdens de herstelwerkzaamheden was het ook goed dat het niet mistig was. Want, legt Erik uit, "dan zie je de ijsberen niet aankomen. Een confrontatie daarmee is niet iets wat je wil!" Wel ziet hij sporen van de grote roofdieren. "Iemand zei later nog: heb je die ijsberen verderop nog gezien? Dat had ik niet. Maar nee, gelukkig zijn ze niet bij ons in de buurt geweest!"