Agent John helpt dementerende moeder en zoon: 'We zien de onmacht in zijn ogen'

Het is een prachtige zonovergoten dag met een aangename temperatuur. Samen met zijn collega rijdt politieagent John door een rustig dorpje, op weg naar hun volgende melding. Dan zien ze een auto midden op de weg staan. Wat is daar aan de hand?

Al snel is duidelijk dat er iets goed mis is. De agenten zien de wanhoop en onmacht in de ogen van de bestuurder van de auto. De man vraagt hen hem te helpen.

Na de eerste coronagolf waren veel ouderen blij om weer naar buiten te kunnen gaan. Voor dementerende ouderen kwam verpleegkundige en auteur Teun Tobbes met de 'Pauzemobiel'. In een heel knus autootje neemt hij mensen die aan dementie lijden mee op een nostalgische trip:

1:54

Teun Toebes geeft met zijn 'Pauzemobiel' mensen met dementie de dag van hun leven

Zijn moeder

Even verderop loopt een oudere mevrouw op. Het is de 80-jarige moeder van de man. Ze is zwaar dementerend en wil niet mee naar huis. De man is ten einde raad en weet niet meer hoe hij zijn moeder naar huis moet brengen. John en zijn collega schieten te hulp.

Wanneer de agenten verhaal halen bij de vrouw vertelt ze dat 'die man daar' - haar zoon - haar lastigvalt. Ze zegt dat ze onderweg is naar huis en dat "iedereen tegen haar is". Verder vertelt ze dat ze nu snel naar huis moet, omdat ze de dieren moet voeren.

Onderhandelen

Het huis waar de vrouw naartoe loopt blijkt al in 2001 te zijn gesloopt. Volgens haar zoon woont ze al ruim twintig jaar in een dorp verderop. De geëmotioneerde man legt aan de agenten uit dat ze alle grip op de realiteit is verloren, en dat ze eigenlijk niet meer als zijn moeder voelt.

De agenten proberen met de vrouw te onderhandelen. Een half uur lang gaat het heen en weer, maar er komt niks uit. De politie is volgens haar niet te vertrouwen, en ze gaat alleen mee als ze naar haar huis op de dijk wordt gebracht.

De mannen besluiten een spelletje met haar te spelen. Ze zeggen dat ze haar daar naartoe gaan brengen. Voordat ze zijn uitgepraat zit ze al op de achterbank van de dienstauto. Tijdens de autorit herkent de vrouw allerlei dingen en komt ze met mooie verhalen over het dorp. De agenten merken dat de vrouw beter benaderbaar is door de herinneringen.

Eind goed, al goed

Op de plek waar haar huis ooit stond, liggen nu voetbalvelden. De zoon van de vrouw is al gearriveerd en staat te wachten. Brigadier John zegt tegen de vrouw: "Kijk eens wie we daar hebben, is dat niet uw zoon?” De vrouw herkent haar zoon nu wel en is in extase: “Krijg nou wat, dat is Piet en die heb ik al twaalf jaar niet gezien!"

Piet speelt het spel ook mee en valt zijn moeder in de armen. Een paar momenten lang delen zij een liefdevolle knuffel. Dan verzoekt Piet zijn moeder om in te stappen, want ze hebben elkaar na zo'n lange tijd een hoop te vertellen. Vrolijk stapt zijn moeder in en rijden ze weg.

Tijdelijke oplossing

Samen met Piet hebben de agenten ervoor gezorgd dat de moeder de nodige zorg krijgt. Piet is tijdelijk bij zijn moeder gaan wonen tot ze werd opgenomen in een verzorgingshuis.