Het is Valentijnsdag! Maar waar komt dat feest eigenlijk vandaan?

Ook al doe je nog zo je best, je kunt er niet omheen. Het is Valentijnsdag. De rode rozen vliegen je om de oren en de bakkersvitrines liggen vol. Waar je vroeger kon volstaan met het sturen van een anonieme kaart, is tegenwoordig 'the sky the limit'. Sieraden, knuffels, lingerie, romantische etentjes, het kan niet op. Maar waar ligt de oorsprong van het feest van de liefde voor de commercie ermee vandoor ging?

Hierover bestaan verschillende lezingen. Eén van de legendes - waarvoor historische basis ontbreekt - verhaalt over de heilige Valentinus die in het geheim soldaten en hun liefjes trouwde. Als straf liet de keizer hem onthoofden. Vlak voor zijn executie zou hij zijn eerste 'valentijnskaart' hebben gestuurd aan de blinde dochter van een cipier, ondertekend met "van jouw Valentijn". Toen de dochter de brief ontving, kon ze plots weer zien.

Heidens vruchtbaarheidsfeest

Andere historici beweren dat Valentijnsdag zijn oorsprong vindt in een heidens vruchtbaarheidsfeest. Een feest met een nogal naargeestig tintje, om het zacht uit te drukken. Romeinse priesters sloegen vrouwen op straat met door bloed doordrenkte huiden van geiten en honden. Dit bloedige ritueel moest de vrouwen vruchtbaarder maken.

En dan is er nog dat guitige gevleugelde mannetje met pijl en boog: Cupido. Hij is gebaseerd op de van oorsprong Griekse god van de liefde, genaamd Eros. Als je hart werd geraakt door zijn pijl, was je op slag verliefd. En dan op de eerste persoon die je zag nadat je door zijn pijl werd getroffen.

De coronacrisis heeft de dag van de liefde overigens wel goed gedaan. Het aantal kaartjes is de afgelopen twee jaar verdriedubbeld. Zo nuchter als we zijn, we doen blijkbaar toch maar wat graag mee aan de commercie. Of zijn we stiekem gewoon gek op mierzoete romantiek?