Dalton danst om zijn tijd in een jeugdzorginstelling te laten zien: 'Ik was zo eenzaam'

Veertien jaar zat Dalton Jansen, choreograaf en danser, in een jeugdzorginstelling. Maar het voelde als een gevangenis. En hoewel de instelling veiligheid bood, was het alles behalve een goed thuis voor Dalton. "Ik voelde me nooit erkend. Er is geen perspectief meer voor jongeren", zegt de danser woensdag tegen Hart van Nederland.

Vaak keek hij vanuit zijn instelling naar buiten, naar de vogels die vrij konden rondvliegen. Nu is hij zelf vrij: maar hoe red je je als je zo lang in een instelling hebt gezeten die voelde als een gevangenis? Hij deelt zijn ervaringen nu in de dansvoorstelling Birds, bedoeld om aandacht te vragen voor de problemen in de jeugdzorg. "Er moet meer gekeken worden naar het perspectief van het kind. Wat is goed voor het kind? We moeten meer kijken naar diens dromen en doelen."

'Luister naar de kinderen'

Het perspectief is precies wat Dalton miste in zijn tijd in de instelling. Hij zat op een 'normale' middelbare school en het contrast tussen hem en zijn medeleerlingen was groot. "Ik zag hoe zij werden opgehaald door hun ouders of hoorde dat ze in de zomer op vakantie gingen, ik had dat allemaal niet. En ik had geen broers of zussen. Ik was heel erg eenzaam en zat alleen maar op mijn kamer."

Zijn boodschap is dan ook: luister naar de kinderen en laat het systeem voor hen werken, in plaats van andersom. "Je zit in een onpersoonlijk systeem. Er zijn begeleiders die hun hart en ziel in hun werk stoppen, maar je voelt je niet 'thuis'. Het is in zo'n instelling die helemaal kaal is en waar dan aan de muur zo'n quote hangt: 'home is where the heart is'. Tja."

Vleugels uitslaan

In de zaal waar Birds gedanst wordt, zitten ook jongeren die zelf in een jeugdzorginstelling zitten of hebben gezeten. Stichting Het Vergeten Kind gaat met ze mee. Zij voert al langer actie om de jeugdzorginstellingen onder de loep te nemen. "De jongeren willen het graag zien. Het laat de gevoelswereld van de jongere zien en dat is heel belangrijk", zegt Margot Ende - Van den Broek, directeur van de stichting.

Vorige week bood de stichting een petitie aan tegen gesloten jeugdinstellingen, de 'gevangenis' waar Dalton ook in heeft gezeten. Maar door te dansen voelde hij zich vrij. Helaas was er voor zijn passie weinig begrip binnen de instelling. "Ze steunden me daarin niet. Ze zeiden dat er geen werk in te vinden was. Nou, ik heb werk genoeg!", lacht hij tot slot.