#CrisisvanNL | Mariosé (28) vergeten door overheid: 'Ik kom mijn huis niet meer uit'

Het lijkt een onveranderlijk feit dat we allemaal maar moeilijk kunnen accepteren: het leven wordt steeds duurder, richting het onbetaalbare. Energie, brandstof, boodschappen; noem het maar op. Terwijl de een er een baantje bijneemt en een ander staakt voor een hoger salaris, lijkt één groep chronisch buiten de boot te vallen: de arbeidsongeschikte jongeren. "Dit is gewoon een vergeten groep", zegt Ingrid Kluft over de jonge mensen die een Wajong-uitkering krijgen.

Mariosé is 28 jaar en de dochter van Ingrid. Ze heeft een licht verstandelijke beperking, maar dat weerhoudt haar er niet van om zelfstandig te willen leven. Maar dat wordt steeds lastiger, omdat Mariosé gebonden is aan haar Wajong-uitkering. Haar moeder kocht daarom een autootje voor haar. "Ik vind het belachelijk dat ze dat voor me moet kopen en dat ik afhankelijk ben van haar. Dat wil je niet als 28-jarige", zegt Mariosé terwijl ze tegen de tranen vecht. "Ik ben ontzettend blij dat mijn moeder die auto betaalt. Maar ondertussen voel ik me ontzettend schuldig dat zij dat moet doen, terwijl ze het zelf ook zwaar heeft."

Het is volgens moeder Ingrid een schrijnende situatie. Niet alleen haar dochter heeft het lastig. Veel meer Wajongers hebben moeite om rond te komen. "Het maakt je soms zo ontzettend boos", verzucht Ingrid. "We vergeten ze. We geven zoveel weg in Nederland. Alleen niet aan deze groep."

Coronapandemie

Voor Mariosé was de uitbraak van corona achteraf het kantelpunt in haar leven. Sindsdien heeft ze het een stuk lastiger. "Dan verlies je heel veel sociale contacten. Je gaat maar slapen, want wat moet je anders doen? Alles wordt duurder, je gaat niet meer snel het huis uit."

Moeder Ingrid kijkt met pijn in het hart naar de situatie waarin haar dochter zich begeeft. "Ik snap dat ze verdrietig is. Zij wil ook sociale contacten. Ze wil ook gezellig naar de kroeg, of naar de bioscoop. Maar dat gaat niet, het geld is er niet voor."

Zo goed en kwaad als het kan probeert Ingrid haar dochter af en toe wat toe te stoppen. Op vrijdag werkt Mariosé altijd bij de marktkraam van haar moeder en als bedankje krijgt ze dan wat geld om eten te halen voor zichzelf en een vriend. Ook is de auto die ze van haar moeder kreeg goud waard. "Dat is mijn stukje vrijheid. Die is zo enorm veel waard voor me. Ik kan het eigenlijk niet eens beschrijven."

Ondertussen pleit Ingrid voor een betere behandeling van mensen met een LVB, oftewel een licht verstandelijke beperking. Ze zou graag zien dat er meer aandacht voor deze groep komt. "Het zijn gewoon kinderen met een rugzakje, maar net zo normaal als ieder ander. Ze hebben het net zo hard verdiend en ze hebben het net zo hard nodig", aldus de trotse moeder van Mariosé tot slot.