'Veroordeling in Puttense moordzaak opnieuw gerechtelijke dwaling'

Volgens gepensioneerd hoogleraar wetenschapsfilosofie Ton Derksen is de veroordeling van verdachte Ron P. in de Puttense moordzaak uit 1994 wederom een gerechtelijke dwaling. Dat stelt hij in zijn dinsdag uitgekomen boek 'Dubbel gedwaald: Putten II en de Rijswijkse moordzaak'. Voor de moord op Christel Ambrosius in 1994 werd Ron P. in 2011 door het gerechtshof veroordeeld tot 18 jaar celstraf. Bij de eerdere veroordeling van twee andere verdachten, Herman Dubois en Wilco Viets, was ook sprake van een dwaling. Hun zaak is herzien nadat ze twee-derde van hun straf al hadden uitgezeten.

Verkeerde interpretatie DNA-bewijs

Volgens de hoogleraar filosofie heeft het gerechtshof bij de veroordeling van Ron P. onder andere cruciaal DNA-bewijs verkeerd geïnterpreteerd. Het gaat daarbij om zaadcellen die op het lichaam van Christel Ambrosius werden gevonden. Er werd geen zaadvocht gevonden en volgens Derksen bewijst dit dat P. geen seks met haar had op de dag dat ze werd verkracht en vermoord. Derksen, die naam maakte met zijn onderzoek naar de veroordeling van verpleegkundige Lucia de Berk, denkt ook dat de rechters zich onder meer hebben laten leiden door het feit dat P. in die tijd ook verdacht werd van de moord op Anneke van der Stap, in 2005. Overigens werd P. uiteindelijk veroordeeld voor doodslag in de moordzaak Van der Stap. Derksen stelt dat ook in die zaak sprake is van een gerechtelijke dwaling. De advocaat van P., Ruud van Boom, overweegt een herzieningsverzoek in te dienen bij de Hoge Raad.