Kopstuk Bende van Venlo, wil via rechter uitzicht op vrijheid afdwingen

Ooit terugkeren in de samenleving, of in ieder geval uitzicht daarop. Dat is wat Frenkie P., kopstuk van wat ooit de Bende van Venlo was, dinsdag in een kort geding in de rechtbank van Den Haag wilde dwingen. ''Een heilloze weg'', zo denkt oud-teamleider van de Limburgse politie Frank Rovers. De voormalige politieman leidde het onderzoek na de moord op het echtpaar Sjeng en Ferda van Rijn in februari 1994. Beiden werden in hun woning aan de Klagenfurtlaan in Venlo op brute wijze vermoord. Het zijn twee van de zeven moorden waarvoor bendeleider Frenkie in 1996 werd veroordeeld tot levenslang. https://twitter.com/IlseHVNL/status/1295646126658420738 Volgens P. heeft hij geen eerlijke kans gekregen, hij spreekt van "achterkamertjespolitiek" en "een toneelstuk". De rechter doet op 4 september uitspraak.

Re-integreren

P. eist van de Staat dat hij mag deelnemen aan re-integratie-activiteiten, gericht op een terugkeer in de maatschappij. Rovers: ''De vraag is of hij klaar is voor een terugkeer. Het zou voor nabestaanden gevoelig zijn maar ook voor de politie. Dat het destijds is opgelost is bijzonder, maar we zaten na acht maanden echt op een dood spoor.'' ''De impact op de mensen die aan de zaak hebben gewerkt is groot geweest. We zijn er 2,5 jaar aaneengesloten met de zaak bezig geweest. In de hoogtijdagen zaten er 35 mensen op het onderzoek, het gaf een enorme druk op de capaciteit van de politie Limburg-Noord. Ik zeg altijd dat dit het mooiste onderzoek is waaraan ik heb gewerkt, maar zeker ook het zwaarste'', aldus Rovers. Hij vervolgt: Stel dat ik nu voor de keuze zou staan om het opnieuw te moeten dan, dan liever niet. Toch heb ik aan die periode ook echt vrienden overgehouden omdat we elkaar door het werk zo goed hebben leren kennen.'' https://twitter.com/IlseHVNL/status/1295655702229389312 ''Sociaal was het ook lastig, want we zagen familie en vrienden heel weinig. Mijn kinderen zeiden wel eens tegen me: we zien je vaker op tv dan thuis.'' Rovers is benieuwd naar de uitslag van het kort geding. ''Frenkie en de Bende van Venlo waren berucht en beroemd in Limburg. Ze hadden veel impact in die tijd.''

Beestachtige moorden

De bende van Venlo trok in 1993 en 1994 een spoor dood en verderf door het noorden van Limburg. De leden van de bende, sommigen van hen waren nog tieners, kregen lange gevangenisstraffen opgelegd. Frenkie P. werd in 1996 veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Hij heeft zeker zeven mensen op een kille en brute wijze gedood, met vrijwel steeds beroving als motief. Hij is er zelfs niet voor teruggedeinsd een willekeurig persoon van straat te plukken, te doden en in het bos te begraven. De samenleving was diep geschokt door de moorden van P. en zijn bende. Het begon allemaal in 1993, toen Frenkie P. en boezemvriend Sanny P., in Venlo de Turkse I. Karaca liquideerden. Het slachtoffer zou drugs achterover hebben gedrukt. Het was het eerste geweldsdelict voor de Bende, die zich tot die tijd vooral met het plegen van tientallen inbraken en de diefstallen had bezig gehouden.

Hek van de dam

Na de eerste moord bleek het hek van de dam. De bende slachtte drie onbekende Turken, die getuige waren van de koelbloedige moord op Karaca, eveneens af. Een jaar was geld opnieuw het motief bij de roofmoord op J. Wissink. En ook het bejaarde echtpaar Van Rijn, 78 en 80 jaar, kwam een maand daarna, met carnaval, op 'beestachtige wijze' om het leven, de spaarcentjes van het koppel waren het motief.

Beschuldigingen

Eind 1994 hield de politie de uiteindelijke groep van zeven Nederlanders en acht Turken aan. De rechtbank in Roermond sprak de meeste Turkse verdachten vrij. De Nederlandse bendeleden, onder aanvoering van Frenkie en Sanny, kreeg hoge gevangenisstraffen. Hun vonnissen berustten vooral op de eigen bekentenissen en belastende verklaringen over elkaar. Technisch bewijs was er nauwelijks. Zowel rechtbank als hof echter bleek grote waarde te hechten aan de eerste verhalen over de dodingen die bij de politie naar buiten kwamen. Vrijwel alle verdachten zaten toen in beperking en hadden geen contact met de buitenwereld. Hun consistente beschuldigingen en bekentenissen deden hen de das om.