Voetbal is emotie. Maar niet altijd is dat een argument dat opgevoerd kan worden. Met enige regelmaat worden scheidsrechters op het voetbalveld slachtoffer van verbaal en/of fysiek geweld. Wat zijn de verhalen daarachter en wat doet de sport eraan om dit tegen te gaan? In de podcast Teruggefloten nemen we je mee in deze wereld. Steeds meer scheidsrechters in het voetbal zien het niet meer zitten. De verharding op het veld neemt toe en de normen en waarden worden minder. Scheidsrechters stoppen met hun geliefde hobby. Uit cijfers van de KNVB blijkt dat in het coronajaar het aantal KNVB scheidsrechters terugliep met 275, op een totaal van zo’n 3.600 scheidsrechters. Het is code rood bij de voetbalbond, die ziet dat steeds minder wedstrijden kunnen worden voorzien van een scheidsrechter. De komende vier jaar wil de KNVB het aantal scheidsrechters weer laten stijgen, naar in ieder geval 4.600. Daarbij komt ook dat het aantal scheidsrechters dat bij een vereniging fluit weer toe moet nemen, van 27.500 naar 32.500.Normen en waardenEen van de scheidsrechters die stopte met zijn geliefde hobby is Ivar Gieles. Hij maakte eind 2022 de keuze, zo vertelt hij in de eerste aflevering van de podcast Teruggefloten. “De normen en waarden zijn steeds minder bij spelers, coaches en supporters. Ze zochten je op via Facebook, ik ben weleens bespuugd, heb iemand met een vlaggenstok achter me aangehad en kreeg veel beledigingen naar mijn hoofd. Er is zoveel gebeurd. Toen ik doorhad dat het mijn zaterdagen ging beïnvloeden ben ik me steeds meer af gaan vragen wat ik op het veld deed. Dat heb ik nu nog steeds.”“De KNVB deed er voor mijn gevoel weinig aan. Dan ga je met een minder veilig gevoel het veld op”, zegt Gieles over de rol van de voetbalbond. “Ik vind dat ze te soft straffen. Bij bedreigingen zou je bijvoorbeeld gewoon drie tot vijf maanden schorsing moeten geven. Vroeger werd je de volgende ochtend gebeld door de KNVB als er iets was gebeurd. Nu is dat volledig weg. Je staat er voor je gevoel alleen voor.”Plezier terug De zaterdagen richt Gieles tegenwoordig in als vrijwilliger bij de dierenambulance. “Ik heb mijn plezier op zaterdag weer terug. Dan maar voor de beestjes zorgen die wel blij zijn als je ze helpt, in plaats van voor de voetballers die zich misdragen. Soms mis ik het fluiten. Niet altijd. Ik zie dat het voetbal qua normen en waarden kapot gaat. Dan vind ik het heerlijk als ik lekker thuis ben en dat ik de volgende dag weer veilig naar mijn werk kan.”Beluister hieronder de eerste aflevering van Teruggefloten, waarin Ivar Gieles nog veel meer van zijn ervaringen en verhalen deelt.