De 32-jarige Suzanne de Vries overleed afgelopen maart in haar gevangeniscel in de Penitentiaire Inrichting in het Limburgse Ter Peel. Haar familie blijft achter met veel verdriet en nóg meer vragen. Zo tasten de nabestaanden in het duister wat er met hun dochter en zus is gebeurd. "Hoe kan het dat een vrouw van 32 jaar in één keer dood is?" vraagt de vader van Suzanne zich hardop af.Sinds 24 maart, wanneer de familie hoort dat Suzanne de dag ervoor is overleden, wordt de familie van Suzanne van het kastje naar de muur gestuurd. Er zou een onderzoek komen naar de doodsoorzaak, maar de familie heeft nog steeds geen resultaten. "Heel de dag denk ik eraan. Ik sta er mee op en ik ga ermee naar bed." vertelt haar zus Jennifer geëmotioneerd.Zelfmoord is uitgesloten door de familie. "Ze was aan het aftellen wanneer ze naar huis mocht en ze had een heel plan opgezet," vertelt de Jennifer, de zus van Suzanne. Ze zou in 2025 vrijkomen en haar leven met haar drie kinderen weer oppakken. 'Het was zij of hij'Suzanne werd in hoger beroep veroordeeld voor doodslag en kreeg zeven jaar gevangenisstraf opgelegd. In 2016 escaleerde de situatie tussen Suzanne en haar partner. Ze bracht hem om het leven met een hamer. "Ze werd verkracht, geslagen en er werden dartpijlen op haar gegooid" zegt haar vader Herman. Volgens hem is ze 12 jaar lang mishandeld door haar partner. "Ze moest vechten voor haar leven." vertelt haar zus "Het was zij of hij."'Ze heeft uren om hulp geroepen'Suzanne had last van clusterhoofdpijn en kreeg daar medicatie voor. "Onze verwachting is dat haar dood te maken heeft met de medicatie die ze heeft gekregen. Het kan zijn dat ze geen medicatie heeft gehad of te veel. Of dat er een verkeerde combinatie is geweest van medicatie, zeker omdat zelfdoding wordt uitgesloten." vertelt Johan Oosterhagen, de advocaat die de familie heeft ingeschakeld. Via de advocaat krijgt de familie te horen dat Suzanne die nacht om hulp heeft geroepen vanuit haar cel, maar dat de bewakers er geen gehoor aan hebben gegeven. Zelfs toen de andere vrouwen om hulp riepen, werd er niet gereageerd door de aanwezige medewerkers. "Ze heeft lang om hulp geroepen, van 04.30 tot 07.30, maar er is geen enkele cipier daar geweest." vertelt de geëmotioneerde vader. Lange wachttijden door capaciteitsproblemenOosterhagen vindt het belachelijk dat de familie na vier maanden nog geen resultaten zijn. "Het OM en de gevangenis hebben niks laten weten. Het onderzoek naar het handelen van het personeel in de gevangenis staat stil omdat het onderzoek van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) in opdracht van het Openbaar Ministerie (OM) nog niet rond is. Het OM stelt dat de lange wachttijd komt door capaciteitsproblemen. De familie gaat samen met de advocaat, als ze voor vrijdag geen gehoor krijgen over het onderzoek, een kort geding aanspannen. Zus Jennifer heeft de informatie nodig om verder te gaan: "Ik wil ook gaan rouwen, ik wil weten wat er is gebeurd."