In hetzelfde dorp wonen, naar dezelfde school gaan, en dan niet weten dat je zussen van elkaar bent. Dit overkwam Susette van Geffen en Marianne van Bussel, allebei kinderen van een spermadonor van spermakliniek Oosterbeek. De halfzussen pleiten ervoor dat donorkinderen makkelijker hun biologische familie kunnen achterhalen. "Het is gewoon heel fijn om je biologische familie te kennen. Het kan een spiegel zijn, het is aanvulling", zegt Susette tegen Hart van Nederland. Door middel van dna-onderzoek hoopte Susette meer antwoorden te krijgen over haar biologische afkomst. En die kreeg ze. Susette had een dna-match met een zekere 'M. van Brussel' en deze naam vond zij al gauw op Facebook terug. "Ik heb Marianne opgezocht op Facebook en toen een berichtje gestuurd. Dezelfde middag zaten wij al bij elkaar op de koffie", zegt Susette.Biologische afkomstNiet alleen kwamen de halfzussen achter elkaars bestaan, ook vonden ze hun biologische vader. Het bleek een voormalige Arnhemse kunstacademiestudent te zijn, die 15 jaar zaaddonor was geweest van de Oosterbeekse vruchtbaarheidskliniek. Ook door stamboom- en dna-onderzoek hebben de halfzussen inmiddels tien kinderen van hun vader in het binnen- en buitenland weten op te sporen. "Toen ik wist dat mijn vader 15 jaar zaaddonor was geweest, was het een kwestie van tijd totdat iemand zich zou melden."WetgevingHet moet voor kinderen altijd inzichtelijk zijn wie hun biologische ouders zijn, volgens de halfzussen. "Je wil weten van wie je bepaalde trekjes en eigenschappen hebt. Ik hoor van zoveel andere donorkinderen dat zij het belangrijk vinden wat hun biologische afkomst is", zegt Van Bussel. Nu mogen donoren in Nederland maximaal 25 kinderen krijgen bij 12 gezinnen, maar dat wordt niet in 1 landelijk systeem bijgehouden. Er wordt gewerkt aan een nieuwe wet, waarbij er wél een landelijke database komt. De Eerste Kamer moet deze nog aannemen en dan duurt het nog ruim een jaar voordat het in werking treedt.