Nog altijd zitten er tientallen Nederlanders vast in Oekraïne. Ze proberen het oorlogsgebied te verlaten, maar dat is haast onmogelijk. Ook profvoetballer Rodney Antwi komt met geen mogelijkheid weg. Zijn familie maakt zich grote zorgen. "Vrij weinig geslapen."Rodney probeert sinds woensdag weg te komen uit Oekraïne. Een dag later viel Russische leger het land binnen. "Mijn kleine broertje is in een vreemd land en heeft geen weg om terug naar huis te komen. Dat is angstaanjagend voor onze hele familie", vertelt Rodneys zus Jolanda vrijdag tegen Hart van Nederland.Jolanda probeert samen met zaakwaarnemer Ouanis Akachar om Rodney terug naar huis te krijgen. Ze videobellen de hele dag. "Ik moet eerlijk bekennen dat van slapen vrij weinig is gekomen", aldus Akachar. "Je voelt een bepaalde verantwoordelijkheid naar familie en speler toe om hen veilig naar Nederland te laten keren."Trainingskamp in TurkijeTwee dagen geleden kwam Rodney met zijn team terug in Kiev, na een trainingskamp. Via een videogesprek met zijn zaakwaarnemer vertelt de voetballer tegen Hart van Nederland dat hij een paar dagen geleden nog in Turkije zat. "Je dacht er is niks aan de hand en dan beland je ineens in een oorlogsgebied." Rodney zat na terugkeer in een hotel in de Oekraïense hoofdstad. Veel van zijn ploeggenoten vertrokken naar hun speelstad Petrove, in het midden van het door Rusland aangevallen land. Rodney en zijn Nederlandse teamgenoot Hennos Asmelash willen echter zo snel mogelijk het land uit en bleven.Nauwelijks treinkaartjesRodney en Hennos zijn het inmiddels net op tijd gelukt om weg te komen uit Kiev, waar de eerste Russische troepen vrijdag binnentrokken. Ze zijn met een trein richting de grens met Polen gegaan. "Als ze die trein niet hadden kunnen nemen waren ze nog in Kiev geweest. Ik ben heel blij dat ze last minute die trein hebben kunnen nemen", vertelt Jolanda. Ook voor Rodney zelf er een last van zijn schouders afgevallen, weet zijn zus. "Het is nu wachten en hopen dat ze een kaartje kunnen bemachtigen naar Polen." Maar voor de grens staan lange files en er zijn nauwelijks treinkaartjes te krijgen. "Als dat niet lukt dan moeten ze een andere weg vinden...", zegt Jolanda tot slot vertwijfeld.