Het begon jaren geleden als experiment: hoe goed zou de Amerikaanse blauwe bosbes het doen in het Drentse natuurgebied Dwingelderveld? Erg goed, zo blijkt. Boswachter Albert Henckel moet nu wel ingrijpen, want andere inheemse plantensoorten zoals de heide of onze eigen lijsterbes hebben het moeilijk. Om de andere planten de ruimte te geven worden de Amerikaanse indringers één voor één uit de grond getrokken en verwijderd. De bessenstruiken zijn wel vier meter hoog, vertelt Henckel aan Hart van Nederland. "We hebben plekken, daar kom je bijna niet doorheen zo dicht staan ze." En dat is funest voor andere planten. "Daaronder verdwijnt alle vegetatie die je wil hebben." Dus moeten ze weg. "Het is een hele klus", weet hij. "Ze zijn er al weken mee bezig."Hoe lang de bosbessen al in het gebied staan is niet bekend, zegt Henckel. "Ik ben hier begonnen als 17-jarige, nu ben ik 62. 45 jaar geleden stonden die bosbessen er ook al. Misschien dat iemand van het biologisch station in Wijster erachter zat, maar dat is nu lastig te achterhalen."Opgegroeid met wilde bessenDe bosbessen staan al zo lang in Drenthe, dat de lokale bevolking er mee is opgegroeid. "Zelfs mijn schoonmoeder plukte ze vroeger om wat geld te verdienen. Bosbessentelers uit de buurt komen langs omdat het een bepaalde soort is die ze interessant vinden. Maar ze horen hier niet."Al jaren was de probleemplant Henckel een doorn in het oog, maar van actie kwam het niet. Dat zorgde soms voor verbaasde blikken. "Ik had een Duitse collega op bezoek, die schrok echt dat we er niets aan hadden gedaan. Bij hem in de buurt stond een natuurgebied van 300 hectare helemaal vol met bosbessen. Dus we moeten wel ingrijpen, voor het echt te laat is."Bessenfans nu aangewezen op teler RencoNog geen 20 kilometer verderop staat het bessenwinkeltje van teler Renco Bussemaker, waar mensen uit de hele omgeving langskomen om een soortgelijke bes en de daarvan gemaakte producten te kopen. "Het is op zich jammer dat ze die bessen rooien daar, maar die horen daar niet thuis", weet ook hij. En de één zijn dood is de ander zijn brood: nu de Amerikaanse bessen worden uitgeroeid, kunnen de mensen altijd bij hem terecht voor hun besjes. "Ja, dát is altijd goed natuurlijk", lacht hij.