Op de zevende dag van het proces rond de dood van de 27-jarige Carlo Heuvelman is het woord aan zijn ouders en zijn vriendin Lisa. Zij spraken donderdagochtend in de rechtbank van Lelystad emotionele woorden over de gewelddadige dood van hun dierbare en deden een oproep aan de verdachten: "Wij willen antwoorden."Op 14 juli ging het gruwelijk mis op de boulevard van El Arenal op het Spaanse eiland Mallorca. Midden in de nacht werden Carlo en zijn vrienden ernstig mishandeld tijdens een confrontatie. Carlo raakte bewusteloos en zou daarna nog meerdere keren zijn geschopt. Hij overleed vier dagen later aan zijn verwondingen. Negen verdachten staan terecht voor de fatale mishandeling en voor andere opstootjes die avond. Er zijn geen beelden van de fatale mishandeling en de getuigenverklaringen verschillen. Ook de verdachten zeggen niks te weten.'Hele andere betekenis'Lisa, de vriendin van Carlo was de eerste spreker van de ochtend. Zwaar geëmotioneerd vertelt ze wat voor impact dit fatale incident heeft gehad op haar leven. "De dood van Carlo werd groot nieuws. Als ik om me heen kijk is dat vandaag nog zo. Speculaties, meningen, oordelen, ze komen allemaal voorbij. Op vele momenten word ik hier onverwachts mee geconfronteerd," aldus Lisa. "Maar in mijn eigen kleine wereld heeft de dood van Carlo een hele andere betekenis", gaat ze verder. "Mijn werkelijkheid was verhuizen, alleen eten, alleen boodschappen doen, alleen thuiskomen en alleen naar bed gaan. Helemaal alleen zonder mijn liefste."Ze richtte zich ook op de verdachten: "Mijn werkelijkheid is dat ik me iedere dag afvraag hoe het toch mogelijk is dat er mensen zijn die dit op hun geweten hebben en niet hun verantwoordelijkheid nemen. Ik word er nog steeds misselijk van." 'Het liefst had ik willen schreeuwen'Vervolgens nam de moeder van Carlo het woord. Met trillende handen vertelde ze over het moment dat ze uit bed werd gehaald omdat er wat ergs met haar zoon was gebeurd. "Ik wens mijn ergste vijand niet toe wat er toen door mij heen ging", vertelt ze.Halsoverkop vlogen ze naar het eiland. In het ziekenhuis troffen ze Carlo aan in een ziekenhuis bed aan de beademing met een verband om zijn hoofd. "Het gesprek met de arts zullen we nooit vergeten. Alles drukte verslagenheid uit. Ik wist dat het heel erg was. Het liefst had ik in een foetushouding op de grond willen liggen en heel hard willen schreeuwen.""Op 18 juli was ik bij Carlo. Ik wist dat ik hem kwijt was. Nog voor ik de dokter zijn gezicht zag. Toen werd het werkelijkheid. Carlo was hersendood. Toen heb ik wel geschreeuwd. Heel hard en heel lang."De moeder van Carlo heeft één vraag voor de verdachten: "Wat heeft Carlo jullie aangedaan die avond? Wat? Hij is doodgeschopt. Eerst geslagen en toen geschopt. Wat heeft hij jullie gedaan. Ik hoop dat ik ooit nog eens antwoord krijg. Dat jullie het lef hebben om dat een keer te vertellen." Zinloos geweldTenslotte is het woord aan de vader van Carlo, die vertelt hoe drastisch hun leven is veranderd door een 'moedwillige daad van zinloos geweld'. "Wat doet het met je als je tot op de dag van vandaag het gemis voelt? Wat doet het met je als je hoort dat zoveel mensen aanwezig waren en van alles hebben gezien, maar dat niemand zich herinnert wat er met Carlo is gebeurd?", aldus zijn vader.Hij geeft aan dat hij hoopt dat de daders zwaar gestraft worden, zodat het voor iedereen duidelijk is wat de consequenties zijn van zo'n laag misdrijf. "Wij zullen deze traumatische ervaring bij ons moeten dragen tot we er niet meer zijn. Levenslang. Vroeg of laat komt een fatsoenlijk mens zonder twijfel in gewetensnood. Wees dat voor en spreek je uit", roept hij op aan de verdachten. "Wij hebben niks aan misplaatste sympathie of medeleven. Wij willen antwoorden." De rechtbank wil op vrijdag 18 november uitspraak doen.