Berend doneerde stamcellen: 'Je bent vijf dagen ziekig om iemands leven te redden'

Het aantal stamceldonoren is explosief gegroeid na de oproep van PSV-persmanager Thijs Slegers om je te registreren als donor. Stichting Matchis vindt het geweldig. Zeker omdat er ontzettend veel mannen tussen zitten, die meer stamcellen hebben dan vrouwen.

"Je kunt nooit genoeg mensen hebben die stamceldonor willen worden", aldus Bert Elbertse van Stichting Matchis. "De kans dat we een stamceldonor voor iemand vinden is heel klein. Je moet bijna een identieke persoon moet vinden bij de patiënt. Dat is zoeken naar een speld in een hooiberg."

Dat is de reden dat Berend Swennen zich drie jaar geleden registreerde als donor. "M'n broer vertelde me dat er een ernstig tekort is aan stamceldonoren", vertelt Berend aan Hart van Nederland. "En dat vooral jonge mannen nodig zijn. Ik heb geen moment getwijfeld." En daarmee redde hij een leven.

Het voelt als een griepje

Berend had niet verwacht dat hij daadwerkelijk zou worden opgeroepen, omdat dat volgens Matchis in negentig procent van de gevallen ook niet gebeurt. "Maar ik werd binnen een paar maanden gebeld. Wonder boven wonder vonden ze een match." Vervolgens ging hij een kort traject in waarin hij werd klaargestoomd om te doneren.

"Ze moesten eerst op basis van bloed kijken of ik een precieze match was. Daarna kreeg ik een lichamelijk onderzoek en hebben ze gekeken of ik gezond genoeg ben om te doneren. Niet om te kijken of ik een match was, maar of het voor mij veilig is om te doneren." Vijf dagen voor de donatie injecteerde hij zichzelf elke dag twee keer met een medicijn om extra stamcellen aan te maken.

En daar was hij wel even ziek van. "Dat deed wel even pijn. Ik had dat heel erg in m'n ribben en m'n bovenbenen. Het is een soort spierpijn, maar als je erop duwt doet het niet extra pijn. Het is te vergelijken met een griepje. Ik heb drie dagen op bed gelegen."

'Man, twintig'

Dan komt de daadwerkelijke donatie, waarbij ze de stamcellen uit het bloed van de donor filteren. "De stamcellen van de donor worden in het lichaam van de patiënt geplaatst", vertelt Elbertse. "Die zijn gezond en kunnen zorgen dat die patiënt beter wordt omdat ze het immuunsysteem opbouwen."

De donor mag niet weten wie de ontvanger van de stamcellen is. "Het enige wat ik weet is dat het een man van twintig was", vertelt Berend. "Ongeveer mijn leeftijd. Dat maakte het nog een stuk specialer. Dat je ook echt iemand die nog de rest van z'n leven voor zich heeft een extra stukje leven kan gunnen."

Die informatie, 'man, twintig', heeft hij in morse code op zijn arm getatoeëerd. "Omdat dat het enige is wat ik weet van die persoon. Hij heeft de rest van z'n leven iets van mij en ik de rest van mijn leven iets van hem." Twee jaar later belt Berend Matchis om de vraag te stellen: hoe gaat het met die man? "Dat was het moment dat ik hoorde dat ik iemands leven heb gered."

Berend raadt iedereen aan om zich op te geven als stamceldonor. "Je mag op elk moment in het traject stoppen, als je al wordt opgeroepen. En het is vijf dagen dat je je een beetje ziekig voelt. Dat staat in het niet tegenover dat iemand nog leeft door jou."