Veel verpleegkundigen in Nederland zitten er mentaal en fysiek helemaal doorheen. Ze zijn moe, prikkelbaar en hebben geen tijd om te herstellen van het afgelopen jaar. Dat blijkt uit een enquête die vakblad Nursing heeft gedaan onder bijna 3000 verpleegkundigen. Het feit dat de coronamaatregelen in sommige gevallen massaal worden genegeerd, voelt bovendien als een klap in het gezicht.Kim de Groot is wijkverpleegkundige in Oosterhout in Noord-Brabant. Ze heeft lang in het oog van de coronastorm gewerkt. Ze is keihard aan vakantie toe, want ze heeft nauwelijks tijd gehad om te herstellen van de afgelopen periode. "Het voelt aan als topsport, maar de adrenaline is op. Ik heb ruimte nodig om het te verwerken, het een plekje te geven."Tweede golfDe laatste vakantie voor Kim was afgelopen kerst. In september staat haar volgende vakantie gepland, maar dan moet de zorg het wel toelaten. Als die tweede golf er inderdaad komt, dan moet ze gewoon weer aan de bak. Dat er nog altijd mensen zijn die de coronamaatregelen negeren vindt ze confronterend. "Ik word daar verdrietig van. Ik ben geen politieagent, ik wil ze niet aanspreken. Maar ik zie de besmettingen omhoog gaan en dat baart me zorgen."Lees ook: IC-baas Gommers vindt verscherpingen logisch: 'We moeten de stijging stoppen'Het is een herkenbaar antwoord voor Alexia Hageman, hoofdredacteur van vakblad Nursing. Uit de enquête komt ook naar voren dat bijna de helft van de verpleegkundigen boos is. "Dat er mensen zijn die massaal de maatregelen negeren, voelt als een klap in het gezicht. De mensen die niet in de zorg werken hebben vaak geen enkel benul van de impact die de coronacrisis heeft gehad op de verpleegkundigen. Mentaal is het loodzwaar geweest de afgelopen piek."Mensen zien stervenWijkverpleegkundige Kim de Groot vertelt dat ze schrijnende situaties heeft meegemaakt. "Ik heb mensen zien sterven en ik kon ze niet de zorg geven die ik ze wilde geven. Ik stond erbij als een marsmannetje, met al mijn beschermende kleding en masker." Kim heeft zelf ook corona gehad. "Bij mij viel het mee, vergeleken met wat ik om me heen heb gezien. Ik heb gelukkig geen restverschijnselen. Mijn grootste angst is dat ik als verpleegkundige onbedoeld mijn patiënten besmet."
