Huwelijksdwang en achterlating in het buitenland: een groot probleem, maar óók een taboe onder jongeren. Dat moet veranderen, zegt het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating (LKHA). Daarom zijn ze vandaag begonnen met een campagne om schoolgaande jeugd voor te lichten. En de verhalen die achter de problematiek schuilgaan, zijn werkelijk waar om kippenvel van te krijgen. Halime Yarba was bij haar geboorte al beloofd aan haar neef in Turkije. Ze is geboren in Nederland en heeft een Nederlandse moeder en een Turkse vader. Op haar achttiende werd het huwelijk voltrokken en heeft ze vervolgens zeventien jaar niet durven scheiden van de aan haar opgedrongen man. Toen het haar uiteindelijk toch is gelukt uit het huwelijk te stappen, had ze helemaal niemand meer. Ook haar kinderen niet. Maar Halime ging niet bij de pakken neerzitten en heeft haar leven weer op weten te pakken. Nu is ze theatermaakster: zo probeert ze de problematiek van dwanghuwelijken onder de aandacht te krijgen. Tekst gaat verder onder de video.Aandacht voor huwelijksdwang nodigEn die aandacht is dan ook heel hard nodig. Veel jongeren herkennen een situatie waar een vriend, vriendin, collega of familielid in zit, niet. Vaak durft een slachtoffer zich ook niet of nauwelijks uit te spreken. Of het nu een situatie is zoals die van Halima, of een kind dat is achtergelaten in het buitenland omdat het niet meer boterde met de familie. Voorlichting is dus nodig, en dat is waar het Landelijk Knooppunt Huwelijksdwang en Achterlating komt kijken. Die zijn vandaag begonnen met een nieuwe campagne rondom deze problematiek. En de aftrap van die campagne vond plaats in Rotterdam, op het Praktijkcollege Zuidwijk. De komende tijd komen er op maar liefst zestig scholen posters te hangen met daarop informatie over huwelijksdwang en achterlating.Aantal slachtoffersVorig jaar kwamen er 57 meldingen van achterlating en huwelijksdwang, huwelijkse gevangenschap, huiselijk geweld en kindermishandeling in het buitenland bij het LKHA binnen. Let wel: meldingen. Want het werkelijke aantal slachtoffers ligt waarschijnlijk nog vele, vele malen hoger. Precieze cijfers zijn er helaas niet, maar schattingen gaan uit van tot wel 807 gevallen per jaar.