Jason is aan het werk bij een tankstation in Vlaardingen als hij wordt gebeld. Hij hoort niets aan de andere kant, denkt dat het een grap is en wil weer ophangen. Gelukkig doet hij dat niet en die beslissing heeft grote gevolgen, zo weet hij inmiddels. Het blijkt namelijk iemand in ademnood te zijn. De vrouw kermt "ik stik, ik stik" en Jason blijft met haar aan de lijn en stelt haar gerust. "Na vijf keer vragen kon ik het adres achterhalen", vertelt hij. "Ik heb toen met mijn eigen telefoon 112 gebeld en zei tegen de politie, trap de deur maar in want ze kan niet naar beneden."TranenOndertussen kan de vrouw niet meer praten en vraagt Jason haar om op de telefoon te blijven tikken, zo communiceren ze tot de hulpdiensten arriveren. De ambulancemedewerkers ontfermen zich over de vrouw, die op de eerste verdieping van haar woning ligt. "Ik kreeg de politie vervolgens heel even aan de lijn. Maar ik wist niet of de vrouw het gered had." Toen de verbinding na een lange twintig minuten was verbroken kwamen de tranen bij Jason. "Ik ben dit natuurlijk ook niet gewend. Ik ben geen ambulancebroeder." De politie kon hem niet vertellen hoe het met de vrouw was afgelopen. Maar hij had haar adres natuurlijk. Dus besloot hij een paar dagen later langs te gaan om dat te weten te komen. "Ik wilde weten of ze het gered had. Ik hoef verder helemaal niets, geen erkenning ofzo, maar ik wilde weten hoe het met haar ging."'Heerlijk dat zulke mensen bestaan'Tot zijn grote opluchting deed ze zelf open. Hennie op haar beurt was ook heel blij dat Jason langs kwam. "Ik wilde hem zo graag bedanken, ik ben zo blij dat hij langs is geweest." Hennie belde die noodlottige dinsdagmiddag een verkeerd nummer in plaats van haar huisarts waardoor ze de nietsvermoedende Jason aan de lijn kreeg. Ze had een slijmprop in haar keel waardoor ze niet meer kon ademen. "Ze onderzoeken nog wat het is geweest. Maar ze zeiden wel dat ik het zonder zijn hulp niet had overleefd. De wereld is al zo hard. Heerlijk dat zulke mensen bestaan."