Je moet er maar zin in hebben: op je vrije dag kilometers door de modder kruipen, in touwen klimmen en in ijskoud water zwemmen. Maar dat is wat honderden mensen zondag in Beltrum deden tijdens de jaarlijkse Survivalrun: één van de populairste en grootste survivalwedstrijden van Nederland.Na twee jaar corona waren de organisatoren, deelnemers en toeschouwers dolblij dat de Achterhoekse race weer door kon gaan. Dit jaar deden een recordaantal mensen mee: zo'n 1500. Patrick ter Braak snapt wel waarom. "Hier is het begonnen. Hier is het survivallen ontstaan", vertelt hij aan Hart van Nederland. Hij is één van de organisatoren van het evenement. "Je kunt hier alles doen wat je maar bedenken kan."Lekker ravotten "Het is gigantisch groot", zegt Ter Braak. "De langste run is 23 kilometer met 62 hindernissen, maar er zijn allerlei soorten wedstrijden." Mensen die lekker vies willen worden, zijn hier aan het goede adres. "In het maïsveld moeten deelnemers een enorme balk achter zich aanslepen, ze moeten tot aan hun knieën door de blubber, dat is bijna kruipen.""Maar de vrijwilligers hebben het het zwaarst, die staan de hele dag in de wind", lacht hij. Toch kom je er als runner ook niet makkelijk vanaf. "Hier moet je echt wel voor trainen. Dit kun je niet na een paar dagen hardlopen. Het is heel zwaar, maar geweldig."De deelnemers zijn het met hem eens. "Ik doe het wel echt met passie en liefde", zegt een jongen die net aan de overkant van een meer is aangekomen. Hij kijkt achterom, waar de rest van zijn team nog door het water heen ploetert. "We hadden ook op de bank kunnen blijven zitten vandaag, maar daar hebben we niet voor gekozen", lacht hij. "Ik hou van het ravotten en lekker buiten zijn, maar ook het jezelf overwinnen. Je gaat echt een uitdaging aan."IJskoudDit jaar hebben de runners ook geluk met de temperatuur. "Dat is wel eens anders geweest", vertelt een man. "Dat het echt min drie was en dat je echt het ijs op de sloot had. Vooral je handen. Als het heel koud is raak je snel de kracht in je handen kwijt." Dat kan een jongen die bijna klaar is met de run bevestigen. "M'n handen willen niet meer, maar je moet door", hijgt hij, terwijl hij in de touwen hangt.Voor mensen die zelf geen nat pak hoeven te halen, is de wedstrijd ook op veilige afstand te bewonderen. "Het is gigantisch leuk om te zien hoe goed ze bezig zijn", zegt een vrouw. "Maar ik ga zelf niet meedoen. Ik ben hier meer voor het aanmoedigen en om ze een hart onder de riem te steken."