Aangestaard worden op straat: het overkomt mensen met vitiligo regelmatig. Door de aandoening krijgen ze melkwitte vlekken op hun huid. Juf Marjon Herwijnen uit het Drentse Borger vindt daarom dat we nog heel wat kunnen leren van kinderen: vraag er gewoon naar! Het is donderdag Wereld Vitiligo Dag om aandacht te vragen voor de chronische huidaandoening. En dat is nodig, want er is nog veel onwetendheid over de opvallende witte vlekken op de huid. Zo denken mensen bijvoorbeeld ten onrechte dat de ziekte besmettelijk is, terwijl de aanleg voor vitiligo juist erfelijk bepaald is. Vitiligo komt in ons land bij naar schatting twee procent van de mensen voor, wat betekent dat ongeveer 240.000 Nederlanders de aandoening hebben. Ook Marjon Herwijnen heeft de huidziekte, vertelt ze tegen Hart van Nederland. "Ik heb het waarschijnlijk van mijn opa, die aan psoriasis leed." Lees ook: Patiënten met 'vissenhuid' boos over schrappen zalf uit verzekeringNiet gevaarlijk, wel lastigMarjon ontdekte dat ze vitiligo had nadat haar eerste kind was geboren. "Ik had witte vlekken in mijn gezicht, maar dacht dat het door de zwangerschap kwam." De vlekken gingen alleen niet weg. Sterker nog, het werden er juist meer. "Toen ben ik toch maar naar de dermatoloog gegaan", vertelt ze. "De dokter zei: dit is vitiligo, geen twijfel over mogelijk." Hoe de huidaandoening ontstaat, is niet duidelijk. Waarschijnlijk is het een auto-immuunziekte die ervoor zorgt dat het lichaam geen melanine aanmaakt bij nieuwe pigmentcellen, waardoor er witte vlekken ontstaan. Melanine is de stof die iemands huidskleur bepaalt. Maar, benadrukt Marjon, het is niet gevaarlijk. "Al is het wel lastig soms."'Aanstaren maakt me boos'"Vitiligo openbaart zich meestal tussen je tiende en dertigste", legt de ervaringsdeskundige uit. Sommige mensen hebben de ziekte vanaf hun geboorte al, maar dat komt eigenlijk bijna nooit voor. "Je kunt er niet zoveel tegen doen en de vlekken breiden zich de rest van je leven uit." Zelf heeft Marjon vlekken over haar hele lichaam, vooral op haar armen en benen. Ook in haar gezicht zijn sommige plekken wit. "Het lijkt net of ik een skibril heb opgehad", grapt ze. "Verder zijn mijn handen en voeten helemaal wit." Nu de zomer is aangebroken, valt haar aandoening meer op. "Want als er geen pigment zit, kleurt je huid ook niet mee met de zon." Het warme zomerweer betekent natuurlijk ook korte mouwen en rokjes, maar tegelijkertijd helaas ook meer vreemde blikken op straat. "Je valt gewoon hartstikke op, dat is nu eenmaal zo." Het laat volgens Marjon nog meer zien dat een dag als Wereld Vitiligo Dag belangrijk is. "Vooral over dat aanstaren kan me soms zo boos maken."Leren van kinderenZe geeft les aan groep 6 en 7 op een basisschool in Borger. Volgens de juf kunnen we nog heel wat leren van kinderen. "Als leerlingen mijn gezicht of handen zien, komen ze naar me toe. 'Juf, wat heb je?', vragen ze gewoon. En dan legt ik het rustig uit." Volwassenen kijken alleen maar, merkt ze op. Durf iemand met vitiligo dus gewoon aan te spreken als je meer wilt weten, wil Marjon vooral zeggen. "Alleen zo kunnen we het taboe doorbreken", zegt Marjon tot besluit.