Patrick van der Klooster (34) is kapitein van een schip in Mozambique. Door corona zit hij sinds begin maart vast in Mozambique. Zijn moeder Anneke mist hem heel erg, want ze heeft haar zoon al bijna vier maanden niet kunnen zien. "Hij had na vier weken weer naar huis moeten komen, op 2 april", zegt Anneke tegenover Hart van Nederland. Patrick werkt voor het Rotterdamse sleepbootbedrijf Kotug. "Die doen er werkelijk alles aan om de heren naar huis te krijgen, maar het lukt niet. De kapitein die Patrick moet vervangen op Mozambique krijgt geen visum, waardoor Patrick niet weg van het schip kan.De hele week aan het werkOmdat Patrick de enige kapitein van het schip is, betekent het voor hem dat hij zeven dagen in de week moet werken. "Iedere keer als er een oproep komt, moet hij aan het werk. Van de week zei hij tegen mij: mama, ik slaap twee uurtjes en dan mag ik weer", aldus een geëmotioneerde Anneke. "1 juni is in Mozambique de noodtoestand afgekondigd. Maar wie weet zit hij er nog wel twee maanden, ik heb geen idee, niemand heeft een idee." Het KVNR (Koninklijke Vereniging van Nederlandse Rederijen) laat aan Hart van Nederland weten dat er zeker nog 2000 Nederlandse zeelieden zijn die niet terug naar huis kunnen. Dit zijn alleen de cijfers van Nederlandse rederijen, daardoor kan het aantal nog hoger liggen. Lees ook: KVNR: Zeker 2000 Nederlandse zeelieden zitten nog vast in het buitenland Voor Patrick rest niets anders dan wachten op het moment dat Mozambique de regelgeving omtrent corona versoepelt. Een tussenpersoon probeerde het vorige weekend nog te onderhandelen met de autoriteiten in Mozambique om Patrick en zijn collega's huiswaarts te sturen, maar het werd de zoveelste tevergeefse poging. "Ik stak nog vier kaarsjes aan van te voren. Maar later appte hij: mama, het gaat niet door", zegt Anneke bedroefd. ''Er moet toch verdomme wel iets mogelijk zijn?", vraagt Anneke zich hardop af.Slapeloze nachtenNiet alleen Patrick is erg moe door zijn zware werk, ook Anneke beleeft slapeloze nachten."Ik slaap heel slecht. Maar weet je, Patrick is 34. Hij is goed bij z'n kop en weet precies waar hij mee bezig is. Maar ik merk wel dat hij héél erg moe is." Anneke voelt zich machteloos, omdat ze niks kan doen aan de situatie van Patrick. "Maar aan de andere kant, hij zit aan boord, krijgt gewoon te eten en zit niet in een oorlogsgebied."Oproep aan RutteWerkgever Kotug spreekt van een lastige situatie. "We zitten in heel veel landen, soms huren mensen op onze boten of doen we het zelf. Van Ivoorkust tot Australië, overal hebben we mensen zitten. We zijn afhankelijk van vluchten, dat is het voornaamste", zegt een woordvoerder van Kotug aan Hart van Nederland. Patrick schreef op de website van zijn werkgever over de situatie in Mozambique. "Het enige dat verandert is sinds corona is dat we niet meer het schip af mogen", schrijft hij. Patrick kijkt vooral veel films in zijn vrije tijd. "Vooral in de weekenden heb ik het moeilijk, als mijn familie en vrienden allemaal leuke dingen aan het doen zijn." Anneke vindt dat zeelieden vergeten worden. "Onze dochter werkt voor twee verpleeghuizen, daar hebben we allemaal voor staan klappen. Maar dan denk ik: die mensen slapen wel allemaal in hun eigen mandje. Deze jongens en meisjes slapen gewoon aan boord." Anneke hoopt dan 00k dat premier Mark Rutte het bericht van Patrick te lezen krijgt. "Mark, alsjeblieft, denk er eens even aan hoe zwaar dit is."